اولین خاطره خواندن من
نسخه مصور چیتی چیتی بنگ بنگ اثر ایان فلمینگ. من احتمالاً سه ساله بودم، در کراچی، و به گفته والدینم هنوز نمی توانستم بخوانم، اما کتاب را از روی یاد گرفته بودم، بنابراین می دانستم چه زمانی به آنها بگویم که ورق بزنند. خاطره روشنی از نگاه کردن به کلمات در صفحه زیر تصویر ماشین پرنده دارم.

کتاب مورد علاقه من در بزرگ شدن
شیر، جادوگر و کمد لباس اثر سی اس لوئیس. من در اتاقی پر از بزرگسالان بودم، بی حوصله، وقتی برای اولین بار متوجه این کتاب با عنوانی جذاب در قفسه شدم و آن را بیرون کشیدم. من وارد آن رمان شدم تقریباً به همان شکلی که لوسی وارد کمد لباس می شود و در نارنیا ظاهر می شود، همه چیز زمانی شگفت انگیز شد که دقایقی قبل کسل کننده بود.

کتابی که من را در نوجوانی تغییر داد
بر باد رفته. من آن را در 12 سالگی خواندم – پس فقط قبل از نوجوانی. من کاملاً جذب آن شده بودم، اما همچنین می‌دانستم که برداشت آن از تاریخ و نژاد چقدر نفرت انگیز است. این اولین باری بود که متوجه شدم یک کتاب چقدر می‌تواند اشتباه خطرناک باشد، حتی زمانی که کاملاً در آن غرق شده‌اید.

نویسنده ای که نظرم را عوض کرد
باپسی سیدوا. من از دوران جوانی می‌خواستم نویسنده شوم، اما بخشی از مغزم بود که می‌گفت رمان انگلیسی زبان واقعاً فضایی برای نویسنده‌ای از پاکستان ندارد. اما رمان فوق العاده Sidhwa پارتیشن، Ice Candy Man، که در 15 یا 16 سالگی خواندم، به من اجازه داد آن ایده را کنار بگذارم.

کتاب برگشتم به
من آنا کارنینا تولستوی را در زمستان کووید در کراچی بازخوانی کردم. قبلاً در 12 سالگی آن را خوانده بودم (همان تابستانی که بر باد رفته نوشته مارگارت میچل). می‌خواهم بگویم که در بزرگسالی آن را با تمام درخشندگی‌اش می‌دیدم، همانطور که در کودکی نمی‌توانستم، اما قوی‌ترین تمایز در دو تجربه خواندن این است که به صحبت‌های لوین درباره کشاورزی و کشاورزی بسیار کمتر علاقه‌مند بودم. زندگی روستایی در 47 سالگی نسبت به 12 سالگی.

کتابی که دوباره خواندم
نور خورشید روی یک ستون شکسته اثر آتیا حسین. وقتی برای اولین بار آن را خواندم، در نوجوانی، حواسم به طنین های واقعی زندگی من بود (آتیا عمه بزرگ من بود). در 20 سالگی، آن را به ویژه برای قهرمان فمینیستش خواندم. و در 40 سالگی من آن را برای درک آن از پیچیدگی یک تغییر فرآیند خوانده ام – سود و زیان تا این حد در هم تنیده شده اند. این کتابی است که هر چه سنم بالاتر می رود ظریف تر می شود.

کتابی که دیگر نتوانستم بخوانم
بر باد رفته. شاید در 12 سالگی متوجه شده باشم که چه اشتباهی در آن وجود دارد، اما آن را خواندم و دوباره خواندم. دوباره هرگز.

کتابی که بعدها در زندگی کشف کردم
همانطور که کلمب آمریکا را کشف کرد یا فلمینگ پنی سیلین را کشف کرد؟ بر اساس روحیه قبلی، من ادعا خواهم کرد که میدلمارچ الیوت را کشف کرده ام، در دسامبر 2016. واقعاً خوب است.

کتابی که الان دارم میخونم
O Caledonia اثر السپت بارکر

راحت من بخوان
فیلمنامه های ساینفلد: فصل اول و دوم اثر جری ساینفلد و لری دیوید. هیچ چیز آرامش‌بخش‌تر از بازگشت به شوخی‌هایی نیست که برای اولین بار ربع قرن پیش شما را به خنده انداختند.