آشخصیت های اصلی می روند، جون باکریج شخصیت عجیبی است. در نمایشنامه 1965 فرانک مارکوس، او نقش اول یک سریال رادیویی با محوریت ملایم را دارد (این سریال در Applehurst اتفاق می‌افتد اما ممکن است آمبریج هم باشد) و میلیون‌ها نفر او را در نقش پرستار منطقه، خواهر جورج دوست دارند.

با این حال، پشت پرسونای خانه دار، زنی متعارض نهفته است. لعنت، خشمگین و لاغر، او رابطه سادو-مازوخیستی با آلیس بسیار جوانتر دارد، که به همان اندازه مطمئناً به دوران جوانی خود چسبیده است که زن مسن تر نگاه می کند که جوانی او از بین می رود. مبادا با او همدردی کنید، جورج، همانطور که همه او را صدا می کنند، مجازات های تحقیر آمیزی را برای همراه آسیب پذیر خود اعمال می کند، ظلمی که به طرز ناراحت کننده ای در برابر لحن کمیک قرار می گیرد.

هیلی کارمایکل در این محصول مشترک “Told By An Idiot” نقش جورج را بازی می کند، بدون اینکه انتظاری برای دوست داشته شدن داشته باشد. او با ژاکت جیر، دامن توئید تا قوزک پا و کلاه گیس نامناسب، به قرقره نوار ست لولو تام می کوبد، غر می زند و پا می زند. این تمام کاری است که آلیس بازیکن آدا می‌تواند انجام دهد تا در لباس عروسک بچه‌اش و باب تلنگری‌اش لبخند بزند.

اندکی از جذابیتی که جورج با آن شنوندگان رادیو خود را اغوا کرده است وارد زندگی او می شود. این امر دشواری می‌کند که بدانیم آیا باید به دنبال او باشیم، زیرا او در خطر حذف شدن از برنامه است یا اینکه باید خودشیفتگی او را محکوم کنیم. با وجود تلاش‌های بهتر کارگردان پل هانتر در تولیدی با نقش‌آفرینی، عدم قطعیت باعث ایجاد کمدی ناهموار می‌شود.

او با قرار دادن آب شفاف بین این فیلم و فیلم 1968 که صابون رادیویی را به یک سریال تلویزیونی تبدیل کرد، تمام زندگی جورج را به یک درام صوتی تبدیل کرد. بازیگران رینا فتانیا و پاتریسیا کوجاوسکا به نوبت پشت میز فولی قرار می‌گیرند و به هر بطری ریخته‌شده، شیشه‌های خمیده و در به هم می‌خورد جلوه‌ای صوتی اغراق‌آمیز می‌دهند.

به طور لحظه ای خنده دار، این یک شوخی با مسافت پیموده شده محدود است، حتی اگر در لحظات مرگ نمایشنامه به جورج اجازه می دهد تا به مجموعه ای از خطوط از دست رفته و نشانه های فراموش شده تقلیل یابد، بازیگری بدون فیلمنامه. اگرچه این ایده جذاب است، اما سنگین تر از ارزش بازی است و اگرچه پذیرش آسان آن از روابط همجنس گرا – ناکارآمد یا غیرعملکردی – از لحاظ تاریخی جذاب است، اما گرم کردن با آن همچنان سخت است.