یک زن 58 ساله در حالی که بیش از 5 ساعت منتظر آمبولانس بود، به تنهایی در حالی که در پتویی روی کف اتاق خوابش حلقه زده بود جان باخت.

نزدیکان ریچل رز گیبسون بر این باورند که او در خانه‌اش در راکسام، شمال ولز، در فاصله کوتاهی از بیمارستان، دچار حمله قلبی شد، اما قبل از رسیدن آمبولانس به او جان باخت.

سرویس آمبولانس ولز گفت که در روز مرگ گیبسون، خدمه آن بیش از 700 ساعت در بیرون از بیمارستان ها منتظر ماندند تا بیماران بستری شوند و این بدان معناست که آنها نمی توانند به سرعت به افرادی که به کمک نیاز دارند پاسخ دهند.

اعضای خانواده گفتند که گیبسون، مادربزرگ هفت ساله، در ساعت 4 بعد از ظهر روز 5 آوریل با آمبولانس تماس گرفت، زیرا او سرفه های خونی داشت و درد مزمن داشت. وقتی آمبولانس ساعت 9.30 شب رسید، او فوت کرده بود.

دخترش، نیکیتا، 29 ساله، گفت: «او روی زمین دراز کشیده بود و در یک پتو جمع شده بود. من را آزار می دهد که بدانم او تنها با این همه درد مرده است.

«احساس می‌کنم که نمی‌توانم کاملاً غصه بخورم، زیرا خیلی عصبانی هستم. او فقط پنج دقیقه دورتر از بیمارستان زندگی می کند، اما باید برای سوار شدن به تاکسی درد زیادی داشته باشد.

خانواده منتظر نتایج آزمایش هستند تا علت مرگ او را تایید کند، اما نیکیتا گیبسون گفت که به او گفته شده که ممکن است یک حمله قلبی بوده باشد. او افزود: «این که ما از آمبولانس‌ها به عنوان اتاق انتظار استفاده می‌کنیم منزجر کننده است. مامانم محتاج بود او باید در اولویت قرار می گرفت.»

لیام ویلیامز، مدیر اجرایی کیفیت و پرستاری در خدمات آمبولانس ولز، گفت که تحقیقات انجام خواهد شد.

او گفت: “در 5 آوریل، خدمه آمبولانس ما بیش از 700 ساعت را در خارج از بیمارستان های سراسر ولز سپری کردند تا بیماران را به همکاران بیمارستان تحویل دهند، که به نوبه خود به این معنی بود که آمبولانس های ما نمی توانند به منتظران جامعه پاسخ دهند. مایلم صمیمانه عذرخواهی و تاسف خود را از هر کسی که تجربه ضعیفی از ما داشته است، تقویت کنم.»

در آوریل، خدمات آمبولانس در ولز بیش از 23000 ساعت در بیمارستان‌های سراسر ولز از دست داده است – معادل 2000 شیفت.

میشل گرین، از هیئت سلامت دانشگاه بتسی کادوالدر، گفت: «ما همچنان با چالش‌هایی برای ترخیص بیماران از بیمارستان به محل اقامت یا خدمات مراقبتی مناسب مواجه هستیم.

این امر در کل سیستم بیمارستان و بر توانایی ما برای آوردن بیماران به بخش اورژانس و از طریق آن به موقع تأثیر می گذارد و ما به همکاری با شرکای بهداشتی و مراقبت اجتماعی خود برای بهبود این امر ادامه می دهیم.»