تیدو ماه پس از آنکه طوفان هزاران کندوی عسل را در کاسه میوه بارور جزیره شمالی نیوزلند برد و هزاران کندوی دیگر را دست نیافتنی کرد، زنبورداران با بهبودی دردناک و پرهزینه ای روبرو هستند که این پرسش را برانگیخته است که چگونه با تشدید بحران آب و هوایی سازگار خواهند شد.

هنگامی که طوفان گابریل در ماه فوریه در سراسر جزیره شمالی غرش کرد و 11 نفر را کشت و میلیاردها دلار خسارت وارد کرد، باغ‌ها و تاکستان‌های خلیج هاوک و ساحل شرقی – جایی که میوه‌های پیپ، کیوی و شراب در آن صادرات هستند – را از بین برد و نابود کرد. 5000 تا 6000 کندو که آنها را گرده افشانی می کند. کریس هیپکینز، نخست وزیر، گفت که این نشان دهنده «شدت و آسیبی است که… در یک نسل تجربه نشده است».

این طوفان تنها دو هفته پس از وقوع سیل بی سابقه در اوکلند رخ داد و به دنبال اعلامیه های بیمه گرها مبنی بر اینکه سال 2022 پرهزینه ترین سال ثبت شده برای ادعاهای آب و هوای مرتبط با آب و هوا در نیوزیلند بوده است، کشوری که 15000 کیلومتر خط ساحلی دارد و در برابر طوفان آسیب پذیر است. گرم کردن دریاها با شروع پاکسازی طوفان، زنبورداران گفتند که این فاجعه بر نیاز به برنامه ریزی بیشتر برای آب و هوا تأکید کرده است.

بری فاستر، زنبوردار ساحل شرقی که تلاش‌های بازیابی را هماهنگ می‌کند، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم کارهایی را که قبلا انجام داده‌ایم ادامه دهیم و امیدوار باشیم که همه چیز خوب باشد. تغییر اقلیم اینجاست و شدیدتر و بدتر خواهد شد.»

فاستر می‌گوید که این بخش «واقعاً چنین بحثی نداشته است»، و افزود که باید در صنایع اولیه تسهیل شود زیرا زنبورداران برای میزبانی کندوهای خود به زمین‌های مزرعه و باغ متکی هستند.

عسل کمتر از 1 درصد از محصولات صادراتی نیوزلند را در سال منتهی به ژوئن 2022 به خود اختصاص داد – با درآمد 453 میلیون دلاری – اما ردپای آن بیشتر از فروش است. زنبورداری بخش باغبانی کشور را حفظ می کند و عسل – به ویژه نوع بومی مانوکا – جذابیت بازاریابی و گردشگری در خارج از کشور بسیار زیاد است.

کندوهای شکسته شده در این طوفان تعداد کمی از حدود 650،000 تا 750،000 در سراسر نیوزیلند بودند، و ذخایر عظیم عسل که در دو سال گذشته همه‌گیری رشد کرد، فعلاً از کاهش عرضه طوفان جلوگیری کرد. اما زنبورداران می گویند که هنوز میزان کامل خسارت مشخص نیست و سرنوشت آنها به سرنوشت باغدارانی که از کندوهای خود برای گرده افشانی استفاده می کنند گره خورده است.

هزاران کندو در مناطق دورافتاده همچنان غیرقابل دسترس هستند و ده ها جاده و پل در این منطقه صعب العبور هستند. برخی از زنبورداران در خلیج هاوک برای بررسی کندوهای عسل در فاصله 50 کیلومتری با رانندگی شش ساعته روبرو هستند، در حالی که برخی دیگر می گویند رسیدن به کندوهای آنها روزها طول می کشد.

دیوید هیلز، منشی Beekeepers Hawke’s Bay می گوید: «ما احتمالاً در طول یک سال تعداد کندوهای از دست رفته را خواهیم دانست. «بسیاری از این جاده‌های روستایی دسترسی ندارند و در واقع ممکن است تا اکتبر یا نوامبر سال آینده دور زدن برخی از مزارع که کندوها در آن‌ها قرار دارند، امکان‌پذیر نباشد.»

این تهدیدی برای زنبورهایی است که باید بعد از یک زمستان سخت و تابستانی بی‌مولد تغذیه شوند و هم از بیماری‌هایی مانند کنه واروآ و بچه‌های کثیف آمریکایی که در صورت عدم درمان مخرب هستند.

نی نهایی

وزارت صنایع اولیه ماه گذشته اعلام کرد که بخش Apiculture نیوزلند 250000 دلار بودجه بین زنبورداران آسیب دیده برای مقابله با خطرات امنیت زیستی توزیع خواهد کرد. کمک های مالی می تواند برای سوخت، کرایه تجهیزات و دستمزدهای اضافی مورد نیاز برای کمک به بازیابی و بازیابی تجهیزات و کندوهای آسیب دیده استفاده شود – اما نه برای جایگزینی کندوهای تخریب شده، یا برای هزینه های درمان بیماری.

زنبورداران از این بودجه استقبال کردند، اما می گویند که این بودجه فقط به افرادی که به کندوهای خود دسترسی دارند یا هنوز کهیر دارند کمک می کند تا پاکسازی کنند. برخی از کندوها به سادگی در طی طوفان ناپدید شده بودند. دیگران در کیلومترها دورتر پیدا شدند و زیر گل و لای مدفون شدند.

بودجه دفاع مدنی پس از فاجعه توسط دولت ارائه شد، اما فقط حقوق و دستمزد را پوشش می دهد. هیچ بودجه بازیابی بیشتر برای این بخش اعلام نشده است.

لارس جانسون، مدیر اجرایی Melita Honey در خلیج هاوک، که نزدیک به 768 کندو را در طوفان از دست داد، می‌گوید: «بیشتر زنبورداران بیمه زنبورها را ندارند، زیرا اکثر مردم نمی‌توانند آن را دریافت کنند. او می گوید که این شرکت مقدار زیادی عسل دارد و صادرات آن تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.

اما زنبورداران در منطقه می گویند که افراد دیگری را می شناسند که طوفان گابریل آخرین نی برای آنها بود.

کارین کوس، مدیر اجرایی Apiculture نیوزلند می‌گوید: «بعضی از مردم قبلاً این صنعت را ترک کرده بودند، زیرا کار بسیار سختی بود. قطعاً برای برخی از آن زنبورداران در مناطق آسیب دیده، تصمیمات تجاری اتخاذ خواهد شد که احتمالاً زمان آن فرا رسیده است که صنعت را ترک کنند.»

برخی از زنبورداران می گویند که رقابت برای زمین های موجود برای قرار دادن کندوها به یک مسابقه داغ تبدیل شده است که خنک شدن صنعت مورد استقبال قرار گرفته است – اما این واقعیت که تا حدودی به دلیل یک فاجعه طبیعی وحشیانه باعث شده است اینگونه نبود.

جانسون می‌گوید: «در طول دو یا سه سال گذشته واقعاً برای زنبورداران آسان نبوده است، به‌ویژه اگر صاحب برندی نباشید». ما به برخی از جوانانی که در چند سال گذشته وارد این صنعت شده‌اند و زنبورداران خوبی هستند، نیاز داریم که بمانند، در غیر این صورت در دراز مدت برای ما خوب نیست.»