سیساخته شده از فولاد گالوانیزه و تخته سه لا، آخرین هتلی که در Lowestoft، سافولک افتتاح شده است، دارای منظره دریا و نوید حفظ حریم خصوصی فراوان است. چیزی که باید مناسب مهمانانی باشد که به بهترین نقطه ساحلی می روند: کیتی واک هایی با پاهای سیاه که به دنبال مکانی برای لانه سازی هستند.

هتل کیتی‌واک در ماه مارس افتتاح شد و مکان‌های لانه‌سازی مصنوعی برای پرندگان دریایی ارائه می‌دهد. کیتی‌واک‌ها مانند آلباتروس‌ها بیشتر عمر خود را در دریا می‌گذرانند، اما به‌طور سنتی بین ماه‌های مارس و جولای روی لبه‌های صخره لانه می‌سازند.

کارشناسان می‌گویند که مکان‌های لانه‌سازی مصنوعی می‌توانند از کیتی‌واک‌ها حمایت کنند، زیرا به دلیل تغییرات آب و هوایی، شکار محدود به دلیل صید بیش از حد مارماهی‌های شنی در برخی مناطق، و ساخت مزارع بادی بیشتر در دریا، با آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی رو به افزایش روبرو هستند.

سه سازه در بندر Lowestoft می‌توانند تا 430 جفت کیتی‌واک پا سیاه را در خود جای دهند که در فهرست قرمز IUCN از گونه‌های در معرض خطر به‌عنوان «آسیب‌پذیر» طبقه‌بندی شده‌اند. در سطح جهانی، تعداد کیتی‌واک‌ها از دهه 1970 تا کنون 40 درصد کاهش یافته است و طبق گفته‌های Wildlife Trusts، حدود 380000 جفت در بریتانیا وجود دارد.

پروژه Lowestoft توسط شرکت‌های انرژی Vattenfall و ScottishPower برای کاهش تأثیر مزارع بادی فراساحلی برنامه‌ریزی شده سفارش داده شد. این طراحی توسط مشاور Royal HaskoningDHV با همکاری Natural England، RSPB، شورای سافولک شرقی و سازمان مدیریت دریایی رهبری شد.

دیو تارانت، مشاور محیط زیست دریایی در Royal HaskoningDHV، می‌گوید این هتل‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که «به خوبی» در پشت یک دیوار به ارتفاع چهار متر موجود پنهان شوند تا «به کیتی‌واک‌ها و کارکنان بندر اجازه دهند بدون خطر ایجاد مزاحمت برای یکدیگر به کار خود ادامه دهند». .

جنبه، نور خورشید، جهت باد و اندازه تاقچه همه در نظر گرفته شده اند تا هتل ها را تا حد ممکن دعوت کنند، با حصار در پایه و سقف آویزان برای محافظت از کیتی واک ها در برابر شکارچیانی مانند روباه، موش صحرایی، شاه ماهی و مرغان دریایی.

هر لانه را می توان از داخل سازه از طریق یک دریچه دید تا امکان بررسی و زنگ زدن هر دو هفته را فراهم کند.

هتل Lowestoft اولین هتل در بریتانیا نیست – اولین برج بلند کیتی واک در سال 1998 در Gateshead، Tyne and Wear ساخته شد تا هرگونه جابجایی پرندگان در طول بازسازی مرکز هنرهای معاصر بالتیک را جبران کند. چند سال بعد، برج به یک سایت متعلق به شورا به نام Saltmeadows در امتداد رودخانه Tyne منتقل شد.

برج دوم که به عنوان “کیتی واکری” نامیده می شود، به تازگی توسط شرکت انرژی آلمانی RWE در گیتسهد نصب شده است. طراح، ناتالی استیونسون، سه سال را صرف مطالعه 91 مستعمره شهری و ساحلی، از جمله مستعمرات جزیره میدلتون در آلاسکا، و همچنین در فرانسه و نروژ کرد تا نمونه اولیه آن را توسعه دهد.

استیونسون، مدیر شرکت مشاوره انرژی‌های تجدیدپذیر زیست‌محیطی شونی ویند، می‌گوید کیتی‌واک‌های ساحلی معمولاً در ماه مارس به‌طور دسته‌جمعی وارد می‌شوند، در حالی که در مکان‌های شهری، گاهی اوقات یک پرنده جسور و منفرد در ماه فوریه می‌رسد، احتمالاً برای ایمن‌سازی بهترین مکان لانه‌سازی، قبل از اینکه دیگران بیایند.

«آنهایی که اول می‌رسند در محل شیرین هستند. استیونسون می‌گوید: اگر موفقیت پرورش آنها را مطالعه کنید، آنها در سوئیت پنت‌هاوس در مقابل آنهایی هستند که دیرتر وارد می‌شوند و در هتل ارزان‌قیمت خوب عمل نمی‌کنند.

انتخاب مکان‌های لانه‌سازی در صخره‌های ساحلی از نظر جنبه و نوردهی نسبتاً محدود است، در حالی که محیط‌های شهری تنوع بیشتری از مکان‌ها را برای لانه‌ها با دمای پایدارتر ارائه می‌دهند.

با توجه به اینکه تعداد در مناطق شهری به سرعت در حال رشد است، این احتمال وجود دارد که این اتفاق بیفتد [trend for more kittiwake hotels] ادامه دارد. استیونسون، که در حال توسعه هتل‌های بیشتری با بوم‌شناسان دریایی در نروژ است، می‌گوید: یکی از معدود گزینه‌های ما ارائه محل اقامت جایگزین است.

توسعه دهندگان هتل در Lowestoft علاوه بر ایجاد پناهگاهی امن برای کیتی‌واک‌ها، امیدوارند که برخی از پرندگان را از شهر Lowestoft دور نگه دارد، جایی که ساکنان آن عموماً آنها را دوست ندارند. Vattenfall کمک مالی پنج ساله سالانه 50,000 پوندی را تأمین می کند تا شراکت Lowestoft Kittiwake بتواند مشاوره و حمایت از مشاغل محلی در مورد برخورد با پرندگان و پول برای عملیات پاکسازی ارائه دهد.

دکتر هلن اف ویلسون چگونگی حرکت کیتی‌واک‌ها به مناطق شهری در لوستفت، اسکاربرو و در امتداد رودخانه تاین را مطالعه می‌کند. ویلسون، دانشیار جغرافیای انسانی در دانشگاه دورهام و رئیس مشارکت تاین کیتی‌واک، می‌گوید در نیوکاسل، بیشترین جمعیت داخلی جهان از کیتی‌واک‌های پرورش‌دهنده در حال «تقویت روند» و رونق است.

او می‌گوید، اما وقتی مردم پرندگان دریایی پر سر و صدای زیادی را می‌بینند، توضیح اینکه آنها آسیب‌پذیر هستند دشوار است. ویلسون می‌گوید: «وقتی به تغییرات آب و هوایی و انقراض فکر می‌کنیم، به غیبت و ناپدید شدن فکر می‌کنیم، اما در این زمینه این چیزی نیست که هست».

با آشکار شدن موفقیت یا شکست ساخت و سازهای مختلف، طراحی برج به تدریج در حال تکامل است. برج استیونسون با فضایی برای 200 جفت مولد، با ارتفاع 12.5 متر، دارای یک پلکان داخلی است تا پرنده ها به راحتی توسط پرنده شناسان حلقه شوند.

استیونسون که برج خود را به گونه ای مدولار، قابل جابجایی و بازیافت طراحی کرده است، می گوید: «اگر بتوانیم این پرندگان را علامت گذاری کنیم، اطلاعات بیشتری به دست می آوریم. بخش دیگری را می توان در بالا اضافه کرد و تنظیمات جعبه های لانه را می توان با یک کلید آلن ساده برای بهینه سازی طراحی تغییر داد.

او می‌گوید: «اگر کیتی‌واک‌ها به روند محیط‌های شهری ادامه دهند، ما به هتل‌های کیتی‌واک یا سازه‌های تودرتوی مصنوعی بیشتری نیاز خواهیم داشت، تقریباً مانند پناهگاهی برای کیتی‌واک‌ها».

پوشش بیشتر سن انقراض را در اینجا بیابید و خبرنگاران تنوع زیستی را دنبال کنید فیبی وستون و پاتریک گرینفیلد در توییتر برای همه آخرین اخبار و ویژگی ها