ماجراجویانی که قصد دارند تا 60 روز در جزیره راکال در شمال اقیانوس اطلس زندگی کنند، به صخره ای منزوی رسیده و شروع به پخش برای رادیو هام های سراسر جهان کرده اند.
این سه ماجراجو به رهبری کام کامرون، معلم علومی که امیدوار است با ماندن در آنجا به مدت دو ماه، رکورد 45 روزه ماندن در راکال را شکست دهد، روز سه شنبه پس از سرپیچی از دریاهای مواج به این جزیره فرود آمدند.
ورود آنها به صخره توسط علاقه مندان رادیو که جزو اولین کسانی بودند که پخش برنامه های تیم را شنیدند تأیید شد.
کامرون و همکارانش آدریان «نابی» استایلز، اپراتور رادیویی، و امیل برگمان، کوهنورد، برای جمع آوری کمک های مالی برای خیریه های نظامی بریتانیا، برای هفته آینده از راکال برنامه پخش می کنند.
سرهنگ مک گوان، سردبیر وب‌سایت علاقه‌مندان به رادیو DX World، به گروه واتس‌اپ اکسپدیشن که توسط هری بریفورد، هماهنگ‌کننده ارتباطات سرزمین اصلی تیم اداره می‌شود، گفت که استایلز و برگمان بعد از ظهر سه‌شنبه روی آنتن رفتند. او گفت: “من با نوبی صحبت کردم و او گفت که همه خوب هستند، همه در امنیت هستند و باید این اطلاعات را به اعضای خانواده منتقل کنم.”
«ظاهراً فرود بسیار سخت بود و تورم در جزیره همچنان ادامه دارد، اما آنها این کار را کردند! نوبی به من گفت که امیل دو بار به دلیل طوفان در دریا گم شده است، اما بدیهی است که خوب است. [They] تا جمعه آنجا هستند بنابراین برای تکرار: همه خوب، امن و خوب هستند.
این سه نفر در آخر هفته با یک قایق تفریحی به نام Taeping از اینورکیپ، بندر کوچکی در کلاید، حرکت کردند و حدود ساعت 7:30 صبح روز سه شنبه به ساحل راکال رسیدند.
سفر آنها به طور جدی در ساعت 4 صبح روز یکشنبه آغاز شد، زمانی که آنها از جزیره آران گذشتند، قبل از اینکه تقریباً 420 مایل (675 کیلومتر) را در اطراف مول آف کینتایر حرکت کردند و سپس به سمت غرب از هبریدهای جنوبی به راکال گذشتند.
کامرون امیدوار است که رکورد 45 روز اشغال را که نزدیک به 10 سال پیش توسط نیک هنکاک، نقشه‌بردار ساکن در راتو در نزدیکی ادینبورگ ثبت کرده بود، شکست دهد. هنکاک در ابتدا امیدوار بود 60 روز در آنجا زندگی کند اما پس از از دست دادن منابع حیاتی در طوفان نتوانست این کار را انجام دهد.
با این حال، او رکورد سه فعال صلح سبز در سال 1997 را پشت سر گذاشت که به مدت 42 روز در راکال زندگی کردند تا به پیشنهادهایی که بستر دریاهای اطراف را می‌توان برای استخراج نفت حفاری کرد، اعتراض کردند. صلح سبز راکال را به عنوان کشور کوچک Waveland نامگذاری کرد.
بریتانیا در سال 1955 راکال را ضمیمه کرد و ادعای مالکیت زمین های ماهیگیری غنی و حقوق معدنی اطراف آن را داشت. ایرلند نیز مانند ایسلند با مالکیت بریتانیا مخالفت می کند و استدلال می کند که از آنجایی که راکال نمی تواند سکونت انسان را حفظ کند، طبق قوانین بین المللی نمی توان از آن برای کنترل دریاهای اطراف استفاده کرد.