لورا ترولیان از پادشاه چارلز می خواهد که به خاطر پیوندهای تاریخی با تجارت برده عذرخواهی کند | برده داری

لورا ترولیان، روزنامه‌نگار سابق بی‌بی‌سی، از پادشاه چارلز و دولت بریتانیا خواسته است که به دلیل پیوندهای تاریخی با تجارت برده عذرخواهی کنند.

در ماه فوریه، ترولیان به گرانادا رفت و از طرف خانواده‌اش عذرخواهی رسمی از ساکنان جزیره که از نسل برده شده بودند خواند و اعلام کرد که 100000 پوند بودجه آموزشی از پس‌انداز خودش گرفته است. اعضای شجره نامه او حداقل هزار نفر را در جزیره کارائیب برده بودند.

اوایل این ماه، پادشاه چارلز اعلام کرد که با مطالعه پیوندهای تاریخی سلطنت بریتانیا با برده داری فراآتلانتیک پس از ظهور سندی که نشان دهنده سهام سلف در یک شرکت تجارت برده است، همکاری خواهد کرد.

کاخ باکینگهام این بیانیه را پس از تماس گاردین درباره سابقه گسترده مشارکت و سرمایه گذاری پادشاهان متوالی بریتانیا در بردگی مردم آفریقا منتشر کرد.

گاردین سندی را منتشر کرد که قبلاً دیده نشده بود که نشان می داد در سال 1689، 1000 پوند از سهام شرکت سلطنتی آفریقایی تجارت برده به پادشاه ویلیام سوم، از ادوارد کولستون، معاون فرماندار شرکت، منتقل شد.

در اواخر این ماه خانواده ترولیان و سایر خانواده های بریتانیایی گروهی را برای اعمال فشار بیشتر تشکیل خواهند داد.

ترولیان، خبرنگار سابق سیاسی و آمریکایی بی بی سی، به تایمز گفت: «ما عذرخواهی کردیم، چرا پادشاه نتواند؟ حساب در راه است.»

این مرد 54 ساله که در کامدن، شمال لندن بزرگ شد، و اکنون در نیویورک زندگی می کند، افزود: «این مهم است که اذعان کنیم که بریتانیا یک تاجر برده پیشرو بود. شکوفایی اقتصادی بریتانیا، و به ویژه انقلاب صنعتی، تا حدی بر پایه ثروت انباشته شده از طریق برده داری بنا شد.

ریشی سوناک خود فرزند امپراتوری است که ریشه در پنجاب دارد. شاید پسر امپراتوری بتواند برای ترمیم آسیب و التیام آسیب حرکت کند – نه فقط در دریای کارائیب، بلکه در بریتانیا نیز – که توسط نوادگان برده احساس می شود.

عذرخواهی اولین قدم است، به همین دلیل است که آنقدر مهم است که دولت بریتانیا و خانواده سلطنتی عذرخواهی نکرده اند. ابراز تاسف می شود. فکر می‌کنم لازم است بیشتر پیش برویم.»

ترولیان سال گذشته برای اولین بار به گرانادا سفر کرد تا برای بی بی سی مستندی در مورد مسئله برده داری بسازد و شلاق ها و گردنبندها و همچنین قلاب های فلزی را که مخصوصاً توسط بردگان بریتانیایی برای کودکان کوچک سفارش داده شده بود، بسازد.

وقتی از او پرسیدند که آیا احساس گناه می کند، گفت: «در واقع، من این کار را نکردم. احساس گناه کلمه ای نیست که من از آن استفاده کنم چون من نبودم. می‌توانم بگویم که شوکه و شرمنده شدم.»