“آامانوئل مکرون پس از آنکه مقامات روستای گنگ ممنوعیت «تجهیزات صوتی قابل حمل» را قبل از سخنرانی رئیس جمهور فرانسه اعلام کردند، گفت: خانه من، قابلمه ها و تخم مرغ ها برای پخت و پز هستند.

این اظهارنظر در حالی مطرح شد که مخالفت‌های فزاینده‌ای با اقدام جنجالی ماکرون برای افزایش سن بازنشستگی از 62 به 64 سال داشت و معترضان برای ابراز خشم خود، قابلمه‌ها و ماهیتابه‌ها را می‌کوبیدند.

رئیس‌جمهور در حالی که در سراسر کشور برای آرام کردن مردم سفر می‌کند، با تعداد زیادی از معترضان روبرو شد که از تجهیزات آشپزخانه استفاده می‌کردند تا نارضایتی خود را آشکار کنند. هر کدام از آنها بخشی از تاریخ پرافتخار راکت سازی است که از فرانسه تا آرژانتین، الجزایر و لبنان امتداد دارد.

به نظر می‌رسد که زدن ماهیتابه‌ها در فرانسه به آیین قرون وسطی بازمی‌گردد که در آن روستاییان به دنبال تحقیر ازدواج نامناسب – عموماً یک زن بیوه با یک عروس بسیار جوان‌تر – با کنسرت قابلمه‌ها یا همان طور که به آنها «کاسرول» معروف است، می‌رفتند. .

زندگی دوگانه قابلمه به عنوان نماد اعتراض در دهه 1830 پس از انقلاب ژوئیه که منجر به کناره گیری چارلز X شد، آغاز شد.

امانوئل فوریکس مورخ فرانسوی در سال 2017 به رادیو فرهنگ فرانسه توضیح داد که جمهوری خواهان مخالف پادشاه جدید، لوئیس فیلیپ، “به دنبال این بودند که صدای خود را با وام گرفتن از واقعیت یک آیین مرسوم” معروف به چاریواری یا ایجاد سر و صدای بلند به گوش مردم برسانند.

در قرن بیستم، قابلمه، درب، چنگال و قاشق ساده خیابان‌ها را فراگرفت.

در دهه‌های 1950 و 60، در الجزایر در جریان جنگ استقلال این کشور، حامیان گروه شبه‌نظامی راست افراطی فرانسوی OAS که می‌خواستند کشور را فرانسوی نگه دارند، درگیری‌هایی صورت گرفت.

اما دیگ تنها زمانی شروع به ساخت راکت کرد که از اقیانوس اطلس عبور کرد و به آمریکای لاتین رسید، جایی که سنت گوش شکن انبوه “cacerolazos” – کوبیدن گلدان ها با قاشق های چوبی یا به هم زدن آنها مانند سنج – متولد شد.

اولین شکست بزرگ در سال 1971 در شیلی علیه کمبود مواد غذایی در رژیم سالوادور آلنده رخ داد.

چهل سال بعد، ده‌ها هزار نفر از مردم بوئنوس آیرس پس از اینکه در بحبوحه یک بحران شدید اقتصادی از پس‌انداز بانکی خود محروم شدند، به خیابان‌های بوینس آیرس آمدند.

از آن زمان تا کنون این قابلمه ابزار اعتراض در سراسر جهان، از میانمار تا کانادا بوده است. در اکتبر 2019، معترضان در لبنان بر روی قابلمه ها و ماهیتابه ها ضربه بزنید و این مراسم را از بالکن ها ادامه دهید، حتی با کاهش سرعت اعتراضات توده ای. در تظاهرات ضد دولتی امسال در کنیا، گلدان های خالی هم نمادی از اعتراض به هزینه های زندگی و هم راهی برای ایجاد سر و صدا بود.

در میانمار، جایی که اعتقاد بر این است که کوبیدن دیگ‌ها راهی برای بیرون راندن شیطان از خانه شما است، مردم به قفس نظامی 2021 علیه آنگ سان سوچی با متال متلاشی اعتراض کردند، ابزارهای خود را در ساعت 8 شب برداشتند و متوجه شدند که با بوق زدن و بوق زدن به آنها می‌پیوندند. صدای بوق ماشین و زنگ دوچرخه.

در دهه‌های اخیر به‌عنوان راهی برای ابراز نارضایتی از سیاستمداران و سیاست‌ها، ظروف‌های قلاب‌کرده به فرانسه بازگشته‌اند.

در سال 2017، تظاهرات مبارزاتی انتخاباتی فرانسوا فیون، نامزد محافظه‌کار ریاست‌جمهوری، اعتراض‌های پراکنده‌ای را در پی داشت، در بازی با عبارت فرانسوی “trainer des casseroles” (اسکلت‌هایی در کمد).

پس از اینکه فاش شد که او به همسرش به عنوان دستیار پارلمانی کار قلابی داده است، “کاسه های” فیون مربوط به رسوایی بود که نامزدی او را زیر پا گذاشت و او را به زندان محکوم کرد.

شش سال بعد، تغییرات غیرمحبوب بازنشستگی امانوئل ماکرون، رئیس جمهور امانوئل ماکرون، گروه جدیدی از هجوم را برانگیخت.

کنسرت‌های پات در سراسر کشور عصر دوشنبه برگزار شد تا رئیس‌جمهور پس از امضای این لایحه، خطاب به مردم خطاب کند.

و در حالی که ممنوعیت گزارش شده در مورد تجهیزات صوتی قبل از سفر رئیس جمهور به منطقه Herault ممکن است معترضان را مجبور کند که گلدان های خود را در قفسه بگذارند، برنامه های گوشی های هوشمند مانند “iCacerolazo” و “Cassolada 2.0” که صداهای فلزی را بازتولید می کنند، نشان می دهد که برخی از آنها به راحتی ساکت نمی شوند. .

خبرگزاری فرانسه به این گزارش کمک کرده است