دادگاه عالی ایالات متحده روز پنجشنبه دو تصمیم را صادر کرد که حفاظت های موجود را برای پلتفرم های اینترنتی در برابر مسئولیت محتویات تقویت کرد و این یک پیروزی برای غول های فناوری از جمله توییتر و گوگل بود.

این پرونده‌ها به‌دقت تأثیر آن‌ها بر قانون فدرال موسوم به بخش 230، که از شرکت‌های اینترنتی در برابر دعوای حقوقی در مورد محتوای ارسال شده توسط کاربرانشان محافظت می‌کند، مورد بررسی قرار گرفته بود، قانونی که – در صورت موفقیت‌آمیز به چالش کشیدن – می‌توانست قوانین اینترنت را تغییر دهد.

قضات در اولین مورد به توییتر پیروز شدند و حکم دادگاه بدوی را برای احیای دعوی که تلاش می کرد این پلتفرم را تحت قانون ضد تروریسم مسئول بداند. بستگان آمریکایی ناوراس الساف، مرد اردنی که در حمله سال 2017 در جریان جشن سال نو در یک کلوپ شبانه در استانبول کشته شد، ادعا کردند که توئیتر نتوانسته است این سازمان شبه نظامی را از استفاده از این پلت فرم جلوگیری کند.

در مورد دوم، قضات به شکایت دادگاه بدوی علیه گوگل، مالک یوتیوب که توسط خانواده نوهمی گونزالس مطرح شده بود، بازگشتند. یک دانشجوی آمریکایی که در حمله تروریستی داعش در پاریس در سال 2015 کشته شد. دادگاه بدوی این شکایت را رد کرده بود. این خانواده می خواستند از گوگل به خاطر ویدیوهای یوتیوب شکایت کنند که به گفته آنها به جذب نیروهای داعش و رادیکال کردن آنها کمک کرده است.

سازمان های آزادی مدنی تصمیم دادگاه عالی را ستایش می کنند و می گویند که حفاظت از بخش 230 برای فعال کردن آزادی بیان در اینترنت ضروری است.

دیوید گرین، مدیر بنیاد Electronic Frontier Civil Liberties گفت: «خوشحالیم که دادگاه به بخش 230 رسیدگی نکرده یا آن را تضعیف نکرده است، بخش مهمی از معماری اینترنت مدرن باقی مانده است و به دسترسی کاربران به پلتفرم های آنلاین ادامه خواهد داد. .

با این حال، برخی می گویند که دادگاه عالی امروز هنگام ارائه نظرات خود از پاسخ به سؤالات مهم خودداری کرد. آنا دیاکون، وکیل کارکنان مؤسسه نایت فرست آمدمنت در دانشگاه کلمبیا، گفت: «سوالات در مورد دامنه مصونیت پلتفرم‌ها تحت بخش 230 پیامد است و مطمئناً به زودی در موارد دیگر مطرح خواهد شد».

گوگل گفت تصمیم دادگاه به «شرکت‌ها، محققان، سازندگان محتوا و سازمان‌های جامعه مدنی که در این پرونده به ما پیوستند» اطمینان می‌دهد.

حلیمه دلاین پرادو، مشاور عمومی گوگل، گفت: «ما به کار خود برای محافظت از بیان آزاد آنلاین، مبارزه با محتوای مضر و حمایت از کسب‌وکارها و سازندگانی که از اینترنت سود می‌برند، ادامه خواهیم داد.

نتیجه، حداقل در حال حاضر، یک پیروزی برای صنعت فناوری است، زیرا گوگل یا توییتر خرابی اینترنت را پیش‌بینی می‌کرد. گمشده. اما دادگاه عالی برای رسیدگی به این موضوع در پرونده بعدی آزاد است.

در شکایت علیه توییتر، بستگان الساف، که در قتل عام استانبول در 1 ژانویه 2017 به همراه 38 نفر دیگر کشته شدند، این شرکت را متهم به کمک و مشارکت با داعش از طریق عدم کنترل پلت فرم حساب‌ها یا پست‌های این گروه کردند.

این پرونده به این بستگی دارد که آیا ادعاهای خانواده به اندازه کافی ادعا می کند که شرکت آگاهانه “کمک قابل توجهی” به یک “عمل تروریستی بین المللی” ارائه کرده است که به اقوام اجازه می دهد تا شکایت خود را حفظ کنند و طبق قانون ضد تروریسم به دنبال خسارت باشند. پس از اینکه یک قاضی این شکایت را رد کرد، دادگاه تجدیدنظر سانفرانسیسکو در سال 2021 به آن اجازه داد تا ادامه یابد و به این نتیجه رسید که توییتر از برداشتن «گام‌های معنادار» برای جلوگیری از استفاده داعش از این پلتفرم خودداری کرده است.

کلارنس توماس، قاضی محافظه کار، نویسنده این حکم، گفت که ادعاهای مطرح شده توسط شاکیان ناکافی است زیرا آنها “به هیچ اقدامی برای تشویق، درخواست یا توصیه به انجام حمله اشاره نمی کنند.”

در خلاصه دوستانه ای که توسط اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا، EFF، بنیاد شوالیه و دیگران ارسال شد، سازمان های آزادی مدنی استدلال کردند که مسئولیت پذیر دانستن توییتر بر اساس قانون ضد تروریسم، آزادی بیان را با ایجاد پلتفرم ها “ریسک گریزتر و مستعدتر” می کند. اعتدال بیش از حد محتاط».

با توجه به حجم وسیعی از گفتار که واسطه‌های آنلاین هر روز به آن رسیدگی می‌کنند، احتمالاً واسطه‌ها از ابزارهای لزوماً تعدیل محتوا برای محدود کردن بیش از حد گفتار یا تحمیل ممنوعیت‌های کلی در مورد موضوعات خاص، سخنرانان یا انواع خاصی از محتوا استفاده می‌کنند. خواندن.

کریس مارچیز، وکیل NetChoice، یک گروه صنعت فناوری که توییتر، متا و گوگل را به عنوان اعضای حساب می‌کند، گفت که تحمیل مسئولیت سرویس‌هایی مانند توییتر در قبال محتوای مضری که از بین می‌رود، «آنها را از میزبانی هر کاربر تولید شده منع می‌کند. محتوا”.

مارکس گفت: «حتی با وجود بهترین سیستم های تعدیل موجود، سرویسی مانند توییتر به تنهایی نمی تواند تک تک محتوای تولید شده توسط کاربر را با دقت 100 درصد بررسی کند.