آآیا برای تاج گذاری آماده اید؟ این که آیا قصد دارید «ادای احترام مردم» را بپردازید یا نه – با صدای بلند سوگند وفاداری پیشنهادی جدید به پادشاه را هنگام تماشای آن در خانه – البته یک موضوع خصوصی بین شما و تلویزیون شماست. امروز صبح، جاناتان دیمبلبی، دوست چارلز، پیشنهاد کرد که این ابداع بسیار بحث برانگیز، ایده انجیلی وحشتناک اسقف اعظم کانتربری است (به عبارت من، چارلز آن را “مزارت آمیز” خواهد یافت. که نسبتاً قطعی به نظر می رسد.

حتی اگر ارباب عبادت نکرده باشد، باید گفت که حرمت تمام طیف در آستانه تاجگذاری می‌تواند آدمی را همیشه در آستانه فروپاشی در قهقهه قرار دهد. من از مقاله Spectator این هفته در مورد قاشقی که برای تدهین حاکم با روغن مقدس استفاده می شود، بسیار لذت بردم، که به عنوان “یکی بسیار خاص” (موافق) توصیف شد، “یکی از زیباترین نمونه های آن جنس فروتن” (OK)، و “بدون شک مهم ترین قاشق جهان” (ببخشید، من رفتم).

سلطنتی همچنان با چند استعفای قابل توجه، یک شرکت خانوادگی، و شاهزاده ویلیام و همسرش کیت، بازی بزرگی را درگیر کارهای معمولی برای خانواده سلطنتی عصر ما کرده اند. آنها به باشگاه ورزشی می روند، جایی که باید با خندیدن دوچرخه های ورزشی سوار شوند. آنها به یک میخانه می‌روند، جایی که باید با خندیدن پیت‌ها بکشند. قهقهه کلیدی است: خانواده سلطنتی باید خود را مشتاق نشان دهند که به ناتوانی نسبی خود در انجام این کارها بخندند، و با بازی در عکس هایی شرکت کنند که پیام آنها همیشه این است: “ما آنقدر ماهر نیستیم که انسان های معمولی مانند خود شما باشیم – متشکرم. برای تحمل ما!» وقتی سیاستمداران این کار را انجام می‌دهند، این بداخلاقی بسیار بد است (ریشی سوناک را در پمپ بنزین ببینید) اما وقتی خانواده سلطنتی این کار را می‌کنند بسیار خوب است. این شکل وظیفه ای است که ما در عصر مدرن به آنها بسنده کرده ایم.

کیفیت آن سن بی آلایش نیست. شاهزاده مارگارت در گفتگو با بن پیملوت، زندگی‌نامه‌نویس الیزابت دوم، از تاج‌گذاری سال 1953 به عنوان «زمان ققنوس» یاد کرد، جایی که همه چیز از خاکستر سال‌های پس از جنگ بیرون می‌آمد. این لحظه کنونی به وضوح لحظه ای متفاوت است، زمانی که تاج گذاری برای بسیاری احساس می شود که بخشی از یک حس کلی تجدید و خوش بینی نیست، با حاکم جدید صرفاً طلایی ترین قایق که توسط جزر و مد بالا کشیده می شود. درعوض، زمان انقباض است، با مجلل گویی دولتی که اغلب به عنوان آخرین کاری که بی نظیر انجام می دهیم توصیف می شود. تا سال 2024، متوسط ​​خانواده بریتانیایی از استاندارد زندگی پایین تری نسبت به خانواده متوسط ​​در اسلوونی برخوردار خواهند شد. تا سال 2030 ما از لهستان عقب تر خواهیم بود. اما آیا آنها چنین عینک های سلطنتی جهانی خواهند داشت؟ نه، نخواهند کرد. یک برد یک برد است، حتی اگر در یک بازی باشد، به نظر می رسد که تعداد کمی از کشورهای دیگر علاقه زیادی به بازی کردن دارند.

شکی نیست که ما این کارها را به طرز شگفت انگیزی انجام می دهیم. در واقع، ما اخیراً آنها را بسیار شگفت‌انگیز انجام داده‌ایم، چه با جشن پلاتینیوم، دوره عزاداری و تشییع جنازه ملکه الیزابت دوم، و اکنون تاجگذاری. برخی از سخت افزارهای طلایی از فصل های اخیر نمایش بسیار آشنا به نظر می رسند. مهارت‌های سازمانی دوک نورفولک به طور فزاینده‌ای مانند اوج اداری به نظر می‌رسد – شاید بتوان او را متقاعد کرد که یک یا سه بخش دولتی را در آرامش پس از تاجگذاری تصاحب کند؟ در این مرحله، عملاً هیچ سؤالی وجود ندارد که او می تواند بدتر از این انجام دهد.

تضاد بین وضعیت کشور و وضعیت مناسبت های سلطنتی با تشکیل دو صف در این هفته برای من به خوبی نشان داده شد. اولین مورد مورد انتظار بود، از آن دسته از شهروندان و گردشگران که بهترین نقاط را در طول مسیر راهپیمایی مشخص می کردند. و دومی یکی از صدها نفری بود که قبل از سپیده دم روز سه‌شنبه در کینگز لین، نورفولک (جمعیت 154000 نفر) شروع به ساخت و ساز کردند، پس از آن که تنها مطب دندانپزشکی در شهر که افراد در NHS را درمان می‌کند اعلام کرد که بیماران جدید را می‌پذیرد.

بیست و چهار ساعت قبل از تاجگذاری در سال 1953، صدها هزار نفر از قبل در لندن برای دیدن این مراسم اردو زده بودند. برخی از کسانی که این بار این کار را انجام می دهند برخی از آنها را گفته اند چیزهای نسبتاً عجیب میکروفون ها راهشان را نشان دادند، اما شما نمی توانید به این اشاره کنید یا نخبه گرایانه است. اگر طبقه بندی چیزهایی را که نخبه گرا هستند و یا نخبه گرا نیستند حفظ می کنید، بالا بردن ابرو برای کسی که درباره «کتاب پورن» شاهزاده هری خشمگین است، نخبه گرا است، اما سوار شدن بر او با مربی طلایی با رفتار بازیکنان لیدز که عمدتاً جوان را نادیده می گیرد. هواداران در هتل تیم نخبه گرا نیستند.

در مورد مردی که در مرکز همه چیز قرار دارد، چارلز به طرز عجیبی – شاید به طرز شومی – ناشناخته باقی می ماند. احتیاط دیرهنگام او در مورد مسائل زیست محیطی، عمق مرام او را مورد بررسی قرار نداده است. یک مقاله کاملاً جذاب در New Statesman این هفته شاهد بود که نویسنده آن، ویل لوید، به ترانسیلوانیا، منطقه روستایی رومانی که چارلز تحت رادار به آن علاقه دارد، سفر کرد. او صاحب دو ملک در آنجا است و از سال 1993 هر سال از آن دیدن کرده است و آن را به عنوان یک سرزنش عامیانه برای مدرنیته نگه می دارد. پادشاه ما در یک وب سایت توریستی گفته است: “این بی زمانی است که بسیار مهم است.” “چشم انداز تقریباً خارج از برخی از داستان هایی است که شما در کودکی می خواندید.” با توجه به این سادگی ماقبل مدرن، چارلز در هیجان وحشی قرار دارد، که از جهاتی قابل درک است، با توجه به اینکه ترانسیلوانیایی ها کارهایی مانند نشان دادن نان هایشان را با شکرگزاری به او انجام می دهند، و – تا آنجا که من می دانم – هرگز تماس خصوصی برقرار نکرده اند که در آن آرزویی را بیان کند. تا تامپون همسرش در یک خط تلفن با نرخ برتر باشد تا خوانندگان محلی را تشویق کند.

اما لوید از دهکده معمولی ترانسیلوانیا بونستی بازدید می کند، جایی که مردم کفش ندارند و حیواناتشان در خاک غر می زنند. راننده تاکسی او به تنها نابهنگامی در این صحنه دهقانی باستانی اشاره می کند: بشقاب های ماهواره ای که در هر آلونک پیچ شده اند. او به او می گوید که دنیای ما به خانه های آنها پرتاب شده است و این مردم آن را می خواهند. اما ظاهراً چارلز نمی‌خواهد آن‌ها آن را داشته باشند. او ظاهراً ترجیح می‌دهد که آنها در این «سادگی» وجود داشته باشند، که از نظر دیگران صرفاً مانند فقر خردکننده به نظر می‌رسد. آیا مردی از کاخ های متعدد – که معروف است از رفتن خدمتکاری که خمیردندانش را روی مسواک برای او فشار داده بود، ابراز تاسف کرد – آیا واقعاً می تواند این جنبه های شخصیت خود را با وجود کمرشکنی که در دیگران آنقدر رمانتیک می کند، آشتی دهد؟ شاید همه اینها در نوعی از فئودالیسم عرفانی که به نظر می رسد به فلسفه او می رسد معنا پیدا کند.

با این حال، بسیاری از آثار منتخب چارلز سوم با مالیخولیا منعکس می‌شوند، حسی که او از نقطه‌ای در تاریخ گذشته است که دوست داشت. شاید پادشاه جدید مانند آن رئیس دیگر خانواده، تونی سوپرانو، احساس کند. اوباش بلافاصله پس از اولین ملاقات با او می گوید: «خوب است که در چیزی از طبقه همکف باشیم. “من برای آن خیلی دیر آمدم – می دانم. اما اخیراً این احساس را دارم که در پایان وارد شدم. بهترین ها به پایان رسید.»