دبلیوفیلم جدید im Wenders که توسط او با نویسنده و کارگردان تاکوما تاکاساکی نوشته شده است، یک مطالعه شخصیت تلخ و شیرین و عجیب و غریب ذن است که در توکیو اتفاق می‌افتد که تنها در آخرین نما از چهره قهرمان به طور کامل زنده می‌شود و بین خوشبختی به این سو و آن سو می‌رود. و غم و اندوه صحنه‌های ساعت جادویی دوست‌داشتنی از فرانتس لوستیگ، فیلمبردار فیلم‌برداری در قاب جعبه‌ای «آکادمی» وجود دارد.

هیرایاما با بازی کوجی یاکوشو (از مارماهی اثر شوهی ایمامورا) مرد میانسالی است که به عنوان نظافت توالت مشغول به کار است، که با ون خود با آرامش از کاری به آن شغل دیگر می‌چرخد و به موسیقی راک و پاپ کلاسیک روی کاست‌های صوتی قدیمی گوش می‌دهد: پتی اسمیت، کینکس و البته با توجه به عنوان، لو رید. در هر مکان، او لباسی به تن می‌کند و با برس‌ها و پاک‌کن‌هایش به کار خود ادامه می‌دهد.

با یک آینه دستی، او باید زیر کاسه توالت و پشت ادراراب را بررسی کند که… خوب، مهم نیست… او هرگز چیز وحشتناکی پیدا نمی کند، و در واقع توالت ها هرگز از راه دور وحشتناک نیستند. در ساعت ناهار خود می خواند و از درختان عکس می گیرد و با پذیرفتن به هر چیزی که خود را به حواس او نشان می دهد لبخند می زند. او علاقه خاصی به برج «اسکای تری» شهر دارد. هیرایاما یک دستیار جوان احمق و غیرقابل اعتماد دارد که هدفش نشان دادن بلوغ و آرامش بردبار هیرایاما است.

اما هیرایاما کیست؟ آپارتمان کوچک و زاهدانه او مملو از کتاب ها، کاست های موسیقی و جعبه های عکس هایش است: او به وضوح مردی بسیار باهوش و فرهیخته است که شاید زمانی از موقعیت اجتماعی بالایی برخوردار بود و این وجود راهب را به دلایلی برای خود انتخاب کرده است. درد شاید به نظر می رسد که پاسخ ها زمانی که او به دور در یک بار نگاه می کند، و همچنین وقتی خواهرزاده باحالش (آریسا ناکانو) می آید تا بماند و سپس با مادر این دختر، خواهرش روبرو می شود، که به او می گوید که زوال عقل پدرشان هنوز یک بیماری است. مشکل است و به نظر می رسد از کاری که هیرایاما این روزها برای امرار معاش می کند حیرت زده است.

پرفکت دیز نوعی جذابیت شهری محیطی دارد و یاکوشو با خرد و حضور کم‌رنگ‌اش فیلم را لنگر می‌اندازد: به درستی، وندرس خیلی زود درباره قهرمانش فاش نمی‌کند و سعی نمی‌کند همه چیز را خیلی مرتب به هم گره بزند. اما من چیزی را در این فیلم دیدم که خیلی کمرنگ است، گرچه یادآوری خود توکیو با وجود تأکید بر چیزی که موضوع جوک های توریستی بسیاری است: لوس. کامل نیست، اما به اندازه کافی جذاب است.