هاو پیل می‌گوید: «در بریتانیا، کسی باید بپذیرد که وضعیت بدتری دارد» (به گفته اقتصاددان بانک مرکزی انگلستان، 25 آوریل، بریتانیایی‌ها باید بپذیرند که فقیرتر هستند). اگر او بخواهد نظر خصوصی خود را درباره وضعیت اقتصادی ما به “کسی” بگوید، اقتصاددان ارشد در بانک انگلستان مطمئناً او را در موقعیت خوبی برای یافتن یک نامزد قرار می دهد.
همانطور که آقای پیل ادعا می کند، این به سادگی درست نیست که “حال همه ما بدتر است”. به نظر می رسد نه نخست وزیر و نه شاه چارلز در آن دسته قرار نگیرند. کارکنان بخش دولتی و مشتریان بانک مواد غذایی نیازی به یک اقتصاددان ارشد ندارند تا به آنها بگوید چه کسی وضعیت بدتری دارد و چه کسی نه.
در همین حال، به ما گفته می‌شود که بریتانیا نمی‌تواند رودخانه‌های تمیز، بهداشت کافی، سیستم‌های آموزشی یا زندان یا تعهدات بین‌المللی را بپردازد. با این حال، به طرز عجیبی، «شخصی» موفق می شود سهامداران را در این موضوعات غنی کند. آیا آقای پیل نمی تواند بهتر از تکرار ادعای جورج آزبورن مبنی بر اینکه “ما همه با هم هستیم” در سال 2009، همانطور که او قول داده بود دستمزد پرستاران و معلمان را متوقف کند و هزینه های خدمات دولتی را کاهش دهد، نمی تواند انجام دهد؟
جانت دوبی
پیبلز، مرزهای اسکاتلند
قرص هاو باید نگاه گسترده تری به اقتصاد بیندازد. دلیل اینکه اقتصاد به طور کامل در دهه 1970 متزلزل نشد، این بود که دستمزدها مطابق با تورم قیمت کالاها بود. چیزی که باعث تورم نشد قیمت مسکن بود. مردم می‌توانستند ارزان زندگی کنند و در صورت لزوم به مشاغلی با دستمزد پایین دست بزنند و تقریباً از پس آن برآیند. امروزه، هزینه‌های اخاذی مسکن و ناامنی مسکن، فیل‌های موجود در اتاق هستند که توسط بزرگان و سیاستمداران بانک انگلستان نادیده گرفته می‌شوند.
امروز تورم قیمت کالاها و تورم قیمت مسکن وجود دارد، اما تورم دستمزد وجود ندارد. چرا درک این مشکل فاحش برای طبقات حاکم و حامیان آنها در رسانه ها سخت است؟
دیوید ردشاو
سالتدین، ساسکس شرقی
بنابراین هاو پیل فکر می کند که بریتانیایی ها باید بپذیرند که فقیرتر هستند و از “تلاش برای حفظ قدرت مخارج واقعی خود” دست بردارند. بدون شک او بسیار ماهر و با تجربه است، اما من متقاعد نشده ام که او تصویر کامل را درک کند. من نمی‌توانستم بیشتر با او موافق باشم که در اقتصاد یک بازی “پاس دادن بسته” وجود دارد. با این حال، بر خلاف پارتی بازی سنتی، بسته مورد نظر او همچنان دور و بر می شود، اما همیشه به سمت بالا می رود و هر چه پیش می رود، ثروت جمع آوری می کند، به 1٪ از جمعیت که به طور فزاینده ای ثروتمندتر می شوند و 99٪ فقیرتر می شوند. من هنوز هم با آقای پیل موافقم که “همه ما باید سهم خود را بپذیریم” – احتمالاً از درد. متأسفانه، 1 درصد سهم فزاینده‌ای از سود و درد کمی دارند.
مایک الکاک
لاکلاهیل، فایف
توصیه بسیار بدی از طرف Huw Pill است که به خانوارهای بریتانیایی بگوید «بپذیرند» که فقیرتر هستند و دست از افزایش «تورمی» دستمزد برندارند. همانطور که اتحادیه یونیت و دیگران اشاره کرده اند، این “طمع ورزی” شرکت های بزرگ است که به تورم دامن می زند. کارگرانی که برای دستمزد بهتر اعتصاب می کنند، تورم را تشدید نمی کنند. ادعاهای آنها «افزایش‌دهنده» است – آنها فقط تلاش می‌کنند درآمد خانوار خود را تا حدی افزایش دهند که بتوانند هزینه‌های زندگی خود را تامین کنند.
آستن لینچ
گارستانگ، لنکاوی
قرص هاو حدود 180000 پوند به عنوان حقوق دریافت می کند. مشتریان بانک غذای روستایی که من هماهنگ می کنم یا از مزایای کم درآمد برخوردار هستند یا در بخش مراقبت کار می کنند و حداقل دستمزد را دریافت می کنند. او چگونه جرأت می کند به آنها و تعداد بی شماری دیگر بگوید که آنها به سادگی باید فقر را تحمل کنند.
اندی استلمن
قلعه اسقف، شروپشایر