سیفستیوال موسیقی هیپینگ کمپدن مرتباً دارای ترکیبی از تکنوازان است که بسیاری از همتایان شناخته شده آن را شرمنده می کند. پیانیستهای برجسته از ویژگیهای برنامههای آن هستند: امانوئل آکس تقریباً یک بازدیدکننده سالانه از شهر کاتسوولد شده است، و دو هفته کنسرت امسال، آخرین کنسرتهایی که توسط چارلی بنت که جشنواره را در سال 2002 تأسیس کرد، برنامهریزی شد، همچنین شامل رسیتالهایی از سوی پل لوئیس (رئیس جشنواره)، آندراس شیف و پیوتر اندرسزوسکی، و همچنین کریستین رایس و کیت رویال، آکادمی موسیقی باستانی و کوارتتهای تاکاک و اسکامپا.
رسیتال آکس به شوبرت و لیست اختصاص داشت. رویکرد فوقالعاده ساده و بیمعنی او در نوازندگی پیانو کاملاً با سوناتهای شوبرت مطابقت دارد، و اجرای او از دو سونات اصلی این برنامه، سونات اصلی A ماژور D664 و آخرین آن، B flat major D960، مدلهایی از هوش بودند. و حس موسیقایی خوب گزارش یک ماژور آرام به نظر می رسید، اما هرگز افراط کننده نبود. هر عبارت کاملاً وزن داشت و به طور جداگانه رنگ می شد و فضای بیانی خاص خود را داشت.
البته سونات B مسطح چالشهای متفاوتی را در مقیاس ارائه میکند، اما آکس نشان داد که همان اصول مستقیم بودن همراه با امتناع از پیچیدگی بیش از حد چیزها میتواند روی آن بوم بزرگتر و پیچیدهتر نیز مؤثر باشد. پاراگراف های بزرگ حرکت آغازین با اجتناب ناپذیری غیرقابل اجبار باز می شدند، ملودی آندانته فقط با حس درست حسرت غم انگیز رنگ آمیزی می کرد، در حالی که اسکرو و فینال وسیله ای عالی برای چابکی نقره ای او به نظر می رسید.
چهار نفر از رونویسی های لیست از آهنگ های شوبرت، این دو آهنگساز را کاملاً به هم مرتبط می کردند. هر قدر تزیین مفصلی که روی آهنگها به کار رفته بود، آکس مطمئن شد که یکپارچگی ملودیک آهنگهای اصلی همیشه حفظ میشود، بهطور مثال، در Ständchen از Schwanengesang، اضافات موجدار لیست هرگز اجازه نداشتند که جذابیت ملودی اصلی آن را تحت الشعاع قرار دهند. و حتی در والی دوبرمن، از جلد سوئیسی Années de Pèlerinage لیست، وحشیانه ترین نقطه اوج نه بیش از حد ساخته شده و نه ساخته شده است. به طور جادویی، تبر توانست همان ویژگیهای موسیقی زوالناپذیر را به ظرافتهای انبوه لیست بیاورد که به ژرف نگری ناچیز شوبرت انجام داد.