ریشی سوناک با از دست دادن ویرانگر بیش از 1000 کرسی حزب محافظه کار در انتخابات محلی مواجه شده است، در حالی که حزب کارگر گفته است که حزب در مسیر کسب قدرت در انتخابات عمومی بعدی است.
نخست وزیر روز جمعه پذیرفت که نتایج شورای انگلیس “ناامید کننده” بود، اما با حکم تندی برخی از نمایندگان خود و اولین زمزمه های تهدید برای رهبری خود از سوی متحدان بوریس جانسون مواجه شد.
کیر استارمر، رهبر حزب کارگر، با به دست آوردن بیش از 500 کرسی به قدرت رسید و این حزب بر این باور است که سهم آرای پیش‌بینی شده‌اش باعث می‌شود برای اولین بار در 14 سال گذشته قدرت را در سال 2024 به دست گیرد.
سهم ملی پیش بینی شده بی بی سی از آرا، حزب کارگر را 35 درصد، محافظه کاران را 26 درصد و لیبرال دموکرات ها را 20 درصد، در حالی که سایر احزاب 19 درصد را به خود اختصاص دادند – با تخمین ها بر اساس نتایج محلی فقط در انگلیس.
جمعه شب، حزب کارگر انتظار داشت که این بهترین نتایج انتخابات محلی آن از سال 1997 باشد، با سهم آرای معادل 8-9 درصد نسبت به حزب محافظه کار. منابع کارگری گفتند که اگر در رقابت های وست مینستر تکرار شود، این امر می تواند منجر به اکثریت دولت استارمر شود.
حزب کارگر دستاوردهای قابل توجهی از محافظه کاران در شمال انگلستان و میدلندز به دست آورد و همچنین شوراهای جنوبی مانند پلیموث، سویندون، دوور و مدوی را به دست آورد. آنها تبدیل شدن به بزرگترین حزب در دولت محلی را جشن گرفتند، چیزی که از زمان تونی بلر در سال 2002 رخ نداده است.
حزب در هرتسمر، در هرتفوردشایر، مقر معاون نخست‌وزیر، الیور داودن، که در آن حزب محافظه‌کار کنترل کلی شورا را از دست داد، موفقیت‌های شگفت‌انگیزی کسب کرده بود.
با توجه به نتایج وخیم در طول روز جمعه، حزب محافظه کار بیش از 1000 کرسی شورا را تا غروب از دست داده بود و چندین شورا هنوز اعلام نکرده بودند.
استارمر که قبلاً از تیم سایه خود در برابر هر گونه رضایت از برنده شدن خواسته بود، گفت: “اشتباه نکنید، ما در مسیر کسب اکثریت حزب کارگر در انتخابات عمومی بعدی هستیم.”
لیبرال دموکرات ها نیز در جنوب انگلیس مقابل توری ها نمایش خوبی داشتند و بیش از 400 پیروزی کسب کردند. کرسی ها، و امید آنها برای پادشاه شدن در هر پارلمان معلق در انتخابات بعدی را از بین برد.
از جمله دستاوردهای آنها ویندزور و میدنهد، شورای محلی ترزا می، نخست وزیر سابق، و استراتفورد آپون آون، محل ندیم زهاوی صدراعظم سابق بود.
حزب ملی اسکاتلند همچنین چشم‌انداز پارلمان معلق را مطرح کرد و استفان فلین، رهبر SNP وست‌مینستر، گفت: «به‌طور فزاینده‌ای واضح است که SNP می‌تواند توازن قوا را پس از انتخابات بعدی حفظ کند».
سوناک و رئیس حزبش، گرگ هندز، تلاش کردند تا روند مثبتی را در نتایج ایجاد کنند، و اصرار داشتند که “هیچ دلیلی” برای تغییر از رای دهندگان محافظه کار به حزب کارگر وجود نداشته است.
با این حال، برخی از نمایندگان حزب محافظه کار از از دست دادن تعداد زیادی از اعضای شورا در سال 2019 ابراز ناراحتی کردند.
یکی از وزرای کابینه سوناک، جانی مرسر، نماینده پارلمان در پلیموث، جایی که حزب کارگر کنترل شورا را در دست گرفت، گفت که حزب باید واکنش خود را به بحران هزینه زندگی و تورم بهبود بخشد. او در حساب محلی خود گفت: “ما باید بهتر عمل کنیم و باید از امشب یاد بگیریم.”
یکی از نمایندگان محافظه‌کار تلفات به دموکرات‌های لیبرال و سبزها در جنوب را «حمام خون» توصیف کرد.
آنها می‌گویند: «صراحتاً، با نگاه کردن به نتایج، تنها راهی که می‌خواهیم پیروز شویم، این است که چنگ و دندان برای شمال و میدلندز بجنگیم، زیرا بخش‌های بزرگی از جنوب رفته‌اند.
و به جرأت می توانم بگویم که به نظر می رسد یک همبستگی واضح در زمینه هایی که ما نگه داشته ایم و نمایندگان فعال حزب محافظه کار وجود دارد. آن‌هایی که نمایندگان مجلس کمتر دیده می‌شوند، مجازات می‌شویم.»
در همین حال، متحدان جانسون مرتبط با سازمان دموکراتیک محافظه کار (CDO) پیشنهاد کردند که سوناک باید با رای تایید اعضا روبرو شود و هیچ کس نباید بازگشت نخست وزیر سابق را رد کند.
دیوید کمبل بنرمن، رئیس CDO، به رادیو تایمز گفت که او “ریشی را مقصر می‌داند زیرا او بوریس را سرنگون کرد” و مدعی شد که نمایندگان محافظه‌کار برای جایگزینی نخست‌وزیر از روی “حفظ خود” عمل خواهند کرد.
سایر نمایندگان محافظه‌کار بدبینانه‌تر بودند و مایکل فابریکانت، حامی سابق جانسون، گفت: «بخشی از کل مشکل محافظه‌کاران نه تنها به بحران هزینه‌های زندگی مربوط می‌شود، بلکه آنچه در سال گذشته اتفاق افتاد است. بنابراین اگر ما شروع به تکرار آن کنیم، نه تنها در انتخابات بعدی پیروز نخواهیم شد، بلکه شایسته آن نخواهیم بود.»
جانسون هنوز منتظر حکم کمیته امتیازات است که آیا او پارلمان را به خاطر پارتی گیت گمراه کرده است یا خیر، و برخی از حامیان سوناک «نخست وزیران سابق» و آشفتگی سال گذشته را عامل عقب انداختن رأی دهندگان از حزب می دانند.
تیم بیل، استاد سیاست در دانشگاه کوئین مری لندن، گفت که نتایج «فشار غیرمنتظره‌ای را برای سوناک روی هم انباشته کرد»، اما به دلیل نبود گزینه‌های معتبر دیگر برای محافظه‌کاران، که نمی‌خواستند، این امر لزوماً محدود بود. یک انتخابات رهبری دیگر، چه رسد به بازگشت جانسون.
او گفت: «فکر می‌کنم اکثر نمایندگان محافظه‌کار تصمیم گرفته‌اند که اساساً ریشی یا باست است، و از او حمایت خواهند کرد. من همچنین فکر می‌کنم که آنها از این واقعیت که اگرچه عملکرد بسیار بدی داشته‌اند، کمی آرامش خواهند داشت، اما حزب کارگر به‌طور استثنایی خوب عمل نکرده است، حداقل مانند قبل از انتخابات 1997.»
پروفسور سر جان کورتیس، کارشناس نظرسنجی، همچنین گفت که “هیئت منصفه هنوز در مورد میزان پیشرفت حزب کارگر به عنوان یک حزب خارج است” و گفت که آن سطح موفقیتی را که قبل از شکست بلر در سال 1997 مشاهده شد، تجربه نمی کند.
با این حال، او گفت که این در مسیر “بزرگترین پیشروی حزب کارگر در اندازه گیری ما از زمان از دست دادن قدرت در سال 2010” است و او موضع محافظه کار را “نه چندان دور از کف” توصیف کرد.
سوناک اکنون احتمالاً با درخواست‌هایی از درون حزب خود برای تغییر جهت مواجه خواهد شد، اگرچه او با چالش مقابله با تهدیدی از سوی دموکرات‌های لیبرال در مناطق اصلی و جنوب غربی و حزب کارگر در شمال، میدلندز و برخی شهرک‌ها و شهرهای جنوبی مواجه است. .
شکاف در وحدت محافظه‌کاران از روز جمعه با انتقاد رحمان چشتی، یکی از رقبای سابق رهبری، آغاز شد که از لفاظی سولا براورمن در مورد مهاجرت انتقاد کرد.
اظهاراتی که ما از وزیر کشور داشتیم، لفاظی هایی که او در مورد ادیان خاص و جوامع مختلف به کار می برد، به جوامع ما آسیب می رساند و همچنین به روابط جامعه آسیب می رساند. او به سمت راست افراطی تغذیه می کند.