ایکسیائو هو هرگز انتظار نداشت که از مردگان امرار معاش کند. او سال‌ها در کسب‌وکار خانوادگی‌اش کار می‌کرد و برای گردشگرانی که از ژوشان، مجمع‌الجزایری در سواحل شرقی سرزمین اصلی چین بازدید می‌کردند، تورهای قایق ارائه می‌کرد. اما در سال‌های اخیر نزدیکی او به دریا و تپه‌های پر از معبد کوه پوتو – یکی از چهار کوه مقدس بودیسم چینی – باعث جذب نوع متفاوتی از مشتریان شد.

اولین باری که مشتری درخواست کرد از یکی از قایق ها برای پراکنده کردن بقایای عزیز خود در دریای چین شرقی استفاده کند، شیائو هو نپذیرفت. او احساس می کرد کار با مردگان “خیلی خوشایند” نیست. اما یک مرد مسن، یک ذن بودایی، “مدام از او می پرسید که آیا می توانیم برای او یک دفن دریایی انجام دهیم”. بنابراین پس از بررسی، تصمیم گرفت “آرزوی او را محقق کند”.

در مارس 2022، شیائو هو کسب و کار خانوادگی خود را ترک کرد تا شرکت خود را راه اندازی کند و بر موج فزاینده علاقه به دفن های دریایی سوار شد. او معمولاً دو یا سه بار در هفته به دریا می رود، اما در دوره های شلوغ تا 30 سرویس در ماه انجام می دهد. او می‌گوید پس از اینکه جیانگ زمین، رئیس‌جمهور سابق چین، تصمیم گرفت خاکستر خود را در ماه دسامبر در دهانه رودخانه یانگ تسه پراکنده کند، تحقیقات از شرکت شیائو هو بیش از سه برابر شد.

اکثر مردم چین بودایی نیستند. در فرهنگی که اجداد را می پرستند، دفن زمینی با سنگ قبر بخش مهمی از آیین های پایانی یک فرد در نظر گرفته می شود. مراقبت از آن مکان ها یک راه اساسی برای نشان دادن فرزند پرستی به کسانی است که درگذشته اند. اما در سال‌های اخیر، شهرنشینی سریع و پیری جمعیت، زمین‌های گور را – به ویژه در شهرها – به طور فزاینده‌ای کمیاب کرده است و برچسب‌های قیمت می‌تواند به بیش از 100000 یوان (11700 پوند/14550 دلار) افزایش یابد. مقامات شانگهای پیش بینی می کنند که بر اساس روند فعلی تدفین، فضای موجود گورستان ظرف 15 سال تمام خواهد شد.

با توجه به قبرستان‌های شلوغ، دولت شروع به تشویق مردم به انتخاب مکان‌های استراحت نهایی جایگزین کرده است. به گفته وزارت امور مدنی، در سال 2021، میزان سوزاندن سوزاندن به نزدیک به 59 درصد رسید که در مقایسه با 47 درصد در سال 2015، افزایش یافت. اما کوزه ها اغلب هنوز در مکان های رسمی گور دفن می شوند. بنابراین برخی از مقامات محلی شروع به ارائه جوایز نقدی به افرادی کرده‌اند که بستگان خود را در دریا پراکنده می‌کنند یا خاکستر خود را به روشی «اکولوژیکی» دفن می‌کنند، مانند ظروف کوچک تجزیه‌پذیر زیست‌تخریب‌پذیر.

رسانه های دولتی نیز شروع به رواج این اصطلاح کرده اند هویانگ بوزانگ، به معنای “مراقبت غلیظ، تشییع جنازه های نازک” است تا استدلال شود که فرزندسالاری در زندگی به بهترین وجه نشان داده می شود. به قول یکی از پسرهای تازه داغدار که پارسال مصاحبه کرد: «صد سجده بعد از مرگ به اندازه نصف روز همنشینی در زندگی نمی ارزد».

آوریل ماه بسیار مهمی برای احترام به مردگان است. این ماه کینگ مینگ یا فستیوال جارو کردن مقبره است، یک جشن ملی که در آن مردم به طور سنتی به قبر اجداد خود سفر می‌کنند تا سنگ قبرها را تمیز کنند و نذری برای زندگی پس از مرگ بسوزانند. بر اساس گزارشی که مقامات محلی منتشر کرده اند، در سوژو، شهری در سواحل شرقی چین، اداره امور مدنی یک کشتی اجاره کرده است تا 190 نفر از افراد تازه داغدار را برای دفن دسته جمعی به دریا ببرد و در آنجا با 79 عزیز وداع کنند. هر خانواده برای شرکت یارانه 2000 یوان دریافت کرد.

برای کسانی که دفن خصوصی در دریا را انتخاب می کنند، مانند شرکت شیائو هو، می تواند تا 10000 یوان یا تقریبا دو برابر آن در صورت تمایل چندین عضو خانواده هزینه داشته باشد. که هنوز بسیار ارزان تر از دفن زمین است. اما مشکلات عملی وجود دارد. هنگامی که شیائو هو برای اولین بار میزبانی مراسم تشییع جنازه را آغاز کرد، متوجه شد که خاکستر ممکن است در همه جا باد کند. بنابراین او شروع به ارائه یخدانهای در حال تجزیه کرد که افراد داغدار می توانستند آنها را به دریا بیندازند و متوفی را به اعماق امواج بفرستند.