جام حذفی زنان: ومبلی فروخته شده فینال را به عنوان آیین ملی معرفی کرد | جام حذفی زنان

دبلیوامبلی در فینال جام حذفی زنان بسیار قبل از برگزاری فینال جام حذفی زنان در ومبلی بازی کرد. در سال 1997، باشگاه آماتور شمال غرب لندن – که بعداً در بارنت جذب شد و اکنون به عنوان زنبورهای لندن شناخته می شود – در یک بازی افسانه ای حرکت کرد و دانکاستر بلز و آرسنال را در راه رسیدن به فینال در آپتون پارک شکست داد. در آنجا آنها با گل لوئیز والر از میلوال در حضور 3015 نفر 1-0 شکست خوردند. مدیر آنها، جان جونز، در آن زمان گفت: “البته بازی در ورزشگاه ومبلی خوب بود.” اما ما باید واقع بین باشیم. جایش نیمه خالی بود.»

دو دهه قبل از آن، در سال 1977، کوئینز پارک رنجرز در فینال در چمپیون هیل، خانه دالویچ هملت، ساوتهمپتون را 1-0 شکست داد. در چند سال اول وجود این رقابت ها هنوز با خصومت آشکار تشکیلات فوتبال مردان مبارزه می کرد و هیچ زمینی از لیگ فوتبال حاضر به میزبانی آن نشد. در حالی که کری استالی، گلزن برنده، با این جام جشن می گرفت، یک عکاس روزنامه مرد از او پرسید که آیا کمی رژ لب بزند و جام را برای او ببوسد. (استالی نپذیرفت).

مروری بر گذشته آگوست جام حذفی زنان – با توجه به ناقص بودن سوابق و فقدان گزارش‌های امروزی، یک کار فریبنده دشوار است – و داستان‌های متعددی از این دست برای گفتن وجود دارد. قصه های فداکاری و سرکشی. داستان قهرمانان گمنامی که به صورت رایگان کار می کنند، از باشگاه هایی که مدت هاست توسط زمان بلعیده شده اند، از زمین های مبهمی مانند پارک Wexham و جاده Southbury. داستان های زنان معمولی که یک روز از شغل معمولی خود صرف نظر می کنند و سعی می کنند خود را در تاریخ بنویسند. زنانی که هرگز نمی‌توانستند روزی را تصور کنند که فینال جام نه تنها در ورزشگاه ومبلی برگزار شود، بلکه برای اولین بار در حال فروش باشد.

سرعت تغییرات گیج کننده در بازی در چند سال گذشته به حدی بوده است که رکوردها و اعداد بزرگ ظرفیت خود را برای شوک از دست داده اند: 91648 نفر در نیوکمپ بارسلونا، 17.4 میلیون بیننده تلویزیونی برای فینال یورو 2022، 60063 در ورزشگاه امارات برای بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل ولفسبورگ آرسنال. این چیزها در حال حاضر در قیمت، انتظار می رود، فرض شده است.

جمعیتی متشکل از 3015 تماشاگر که شیرهای میلوال در فینال سال 1997 در آپتون پارک ومبلی را شکست دادند.
جمعیتی متشکل از 3015 تماشاگر که شیرهای میلوال در فینال سال 1997 در آپتون پارک ومبلی را شکست دادند. عکس: مایک هویت/گتی ایماژ

اما از منظر تاریخی، لحظه ای که منچستریونایتد و چلسی بعدازظهر یکشنبه در ومبلی در مقابل جمعیتی بیش از 80000 نفر بیرون می روند، این پتانسیل را دارد که گام دیگری برای فوتبال زنان در انگلیس ایجاد کند. فینال یورو 2022 حس و حال یک بار در یک نسل را داشت. بازی‌های بزرگ لیگ قهرمانان هنوز هم می‌توانند هیجان تازگی را جبران کنند.

فینال جام حذفی هیچ کدام از این مزیت ها را ندارد. اکثر بلیت های این بازی قبل از مشخص شدن هویت هر یک از دو فینالیست و در نتیجه بدون بهره مندی از یک کمپین بازاریابی قابل توجه فروخته شد. بنابراین، پر کردن ومبلی برای یک بازی فوتبال باشگاهی، نقطه‌ای را نشان می‌دهد که در آن صحبت از فوتبال زنان به عنوان یک آیین ملی، یک محصول سرگرمی انبوه واقعی، مشروع است. و واقعاً هیچ یک از اینها بدون کار کسانی که قبلاً رفته بودند، اتفاق نمی افتاد.

راشل براون-فینیس اولین تجربه فینال جام را به یاد می آورد، به عنوان یک نوجوان 15 ساله که در سال 1996 در دروازه لیورپول بازی می کرد، “یکشنبه شب، دوشنبه به مدرسه رفت.” منظره ای کاملا متفاوت. یادمه داشت پخش میشد [the obscure satellite channel] زندگی در انگلستان علاقه رسانه ها تقریباً صفر بود. به سختی می توانید پوششی پیدا کنید. اما انصافاً ما خیلی اذیت نشدیم. ما بازی کردیم چون دوستش داشتیم. ما دنبال تحسین یا پاداش خارجی نبودیم.»

کاپیتان ساوتهمپتون، لزلی لوید، پس از پیروزی مقابل استوارتون تیستل در فینال سال 1971 در کریستال پالاس، جام را تحویل گرفت.
کاپیتان ساوتهمپتون، لزلی لوید، پس از پیروزی مقابل استوارتون تیستل در فینال سال 1971 در کریستال پالاس، جام را تحویل گرفت. عکس: J Wilds/Getty Images

بیست و هفت سال پس از باخت به کرویدون در ضربات پنالتی در نیو دن، براون-فینیس بعد از ظهر یکشنبه در ومبلی خواهد بود و در مورد فینال برای BBC One نظر خواهد داد. او 82 بازی ملی برای انگلیس انجام داد و در سه فینال جام حذفی بازی کرد. اما او هرگز در ومبلی بازی نکرد. نزدیکترین چیزی که او به او رسید نیمکت نشینی بود، در طول مبارزات انتخاباتی تیم GB در المپیک 2012. در سال 2014 او در آخرین فینال جام قبل از انتقال به ومبلی بازی کرد، شکست 2-0 اورتون مقابل آرسنال در میلتون کینز. و با این حال، هیچ شکایتی باقی نمانده، هیچ حس پشیمانی و تعجبی وجود ندارد که چه چیزی ممکن است بوده باشد. او می‌گوید: «بدون احساسات منفی. ما فقط به مبارزه ادامه دادیم، در ورزش خود پیشگام بودیم و برای بهترین استانداردها فشار می آوردیم. و می دانستیم که در مسیر درستی پیش می رویم.»

این شتاب اخیراً بیشتر از آن چیزی است که فکر می کنید. تنها یک دهه پیش – به اندازه کافی اخیراً که بازیکنان فعلی مانند جردن نوبز، جن بیتی و کیم لیتل در آن حضور داشتند – پیروزی آرسنال بر آکادمی بریستول توسط کمتر از 5000 نفر در استادیوم کیپ موات دانکاستر تماشا شد. تا اینکه در سال 2002 اولین برنامه زنده تلویزیونی زمینی بود، اگرچه کانال 4 در اوایل دهه 90 برای چند سال نکات برجسته را پخش کرد.

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

جردن نوبز پس از گلزنی برای آرسنال در پیروزی 3-0 مقابل آکادمی بریستول در فینال 2013، که در استادیوم کیپ موات دانکاستر برگزار شد، جشن می گیرد.
جردن نوبز پس از گلزنی برای آرسنال در پیروزی 3-0 مقابل آکادمی بریستول در فینال 2013، که در استادیوم کیپ موات دانکاستر برگزار شد، جشن می گیرد. عکس: تصاویر ورزشی اکشن پلاس/علمی

و مبادا فراموش کنیم، پنج سال پیش تیم زنان منچستریونایتد حتی وجود نداشت. اینطور بیان کنید: ویکتور لیندلوف با یونایتد ارتباط طولانی تری نسبت به فوتبال زنان دارد.

براون-فینیس سرانجام در سال 2010 با اورتون این جام را به دست آورد. او به یاد می آورد که پس از آن با هم تیمی هایش به میخانه رفت: جیل اسکات، فارا ویلیامز، تونی دوگان و چند نفر دیگر. اگر دوست دارید این فوتبالیست‌های بین‌المللی افسانه‌ای را تصور کنید، که همان بعد از ظهر جام حذفی را برده‌اند، در میخانه‌ای در لیورپول دور میز نشسته‌اند و کاملاً ناشناخته هستند. در نهایت خبر به گوش رسید و چند نفر از افراد خیرخواه برای تبریک به آنها قدم زدند. براون-فینیس می گوید: «اما هیچ کس آن را تماشا نکرده بود. “هیچ کس نمی دانست. و این شهر زادگاه ما بود.»

سم کر پس از پیروزی در جام حذفی 2022 مقابل منچسترسیتی در ومبلی با هم تیمی هایش در چلسی سلفی می گیرد.
سم کر پس از پیروزی در جام حذفی 2022 مقابل منچسترسیتی در ومبلی با هم تیمی هایش در چلسی سلفی می گیرد. عکس: Eddie Keogh/FA/Getty Images

آن دنیا رفته و دیگر برنمی گردد. بازیکنانی که روز یکشنبه از تونل ومبلی بیرون می آیند ستاره های جهانی هستند: سم کر، السیا روسو، الا تونه، ارین کاتبرت. مخاطبان تلویزیون جهانی و میلیونی خواهند بود. فروش بلیط در ومبلی وی، ده ها روزنامه نگار در جعبه مطبوعات و صف های عظیم برای توالت ها وجود خواهد داشت. فقط یک نقطه عطف دیگر، فقط یک رکورد دیگر، فقط یک جهش بزرگ دیگر به جلو، و مهمتر از همه یادآوری حقیقت اساسی ورزش زنان: اگر آن را بسازید، آنها خواهند آمد.