در طول انقلاب فرهنگی، کودکان والدین خود را کشتند، زندگی‌ها به شکل غیرقابل بازگشتی شکسته شد، میلیون‌ها نفر مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و از گرسنگی مردند – و وانگ شیائوبو یک رمان کمیک اروتیک درباره همه اینها نوشت.
وانگ که اکنون یکی از محبوب‌ترین نویسندگان مدرن چین است، زمانی که دوران طلایی را در تایوان در سال 1992 منتشر کرد کاملاً ناشناخته بود. در حال حاضر برای اولین بار به صورت کامل در یک ترجمه درخشان و خاکی توسط مترجم جوان چینی آمریکایی یان یان در دسترس است. وانگ برای پنج سال آینده به طور پربار و سیل آسا نوشت و مقامات را رسوا کرد و مردم را سرزنش کرد، تا اینکه در سال 1997 درگذشت، زمانی که رمان‌هایش از نسخه‌های بازار سیاه به نسخه‌های نیمه‌تحریمی‌تر منتشر شدند.
او که با لی یینه، متخصص جنسی برجسته و مبارز حقوق LGBTQ+ ازدواج کرد، اواسط دهه 80 را در پیتسبورگ به عنوان دانشجوی فوق لیسانس گذراند و به عنوان استاد تاریخ پاره وقت به چین بازگشت، و این ممکن است جذابیت انبوه نوشته‌های او را توضیح دهد – یک باسن و خودی خسته. -بیگانه، به دور از مکتب واقع گرای تراژیک رمان های انقلاب فرهنگی مورد تایید دولت (والدین نجیب، مرگ و میر نوزادان، استعاره های حیوانات قربانی). خوانندگان شوکه، خشمگین، وحشت زده شدند – و از آن زمان تاکنون آثار او را میلیون‌ها نفر بلعیده‌اند، همان‌طور که دائماً می‌پرسیدند که اصلاً چگونه اجازه انتشار دارد.
کمی انتقاد اینجا و آنجا قطب‌نمای اخلاقی فرد را تیز می‌کند.» وانگ ار، قهرمان اصلی وانگ، که در اواخر دهه 1960 به یوننان روستایی فرستاده می شود و داستان خود را در تولد 21 سالگی خود آغاز می کند، چنین می گوید. او پسری با “استعداد متوسط، دستان ماهر و شخصیتی بسیار درهم” است. روزهای او شامل شکار برای غذای اضافی، روابط جنسی، کار مزرعه‌ای برای امرار معاش و سوء استفاده عمومی برای تقویت حس اجتماعی است. صداش شبیه بهشته وانگ تا حدودی صمیمانه موافق است – زندگی در دوران انقلاب فرهنگی ممکن است «فرآیندی آهسته و طولانی برای شکستن توپ‌های شما باشد»، اما عصر طلایی اوست، بهتر از دنیای تسخیرکننده، غیرقابل اطمینان آزادسازی و جهانی‌سازی که او در بخش دوم درگیر آن است. از رمان
وانگ به عنوان رد عمدی مائوئیسم بوروکراتیک و گاردهای سرخ جوان، بی‌جنسیت و بی‌جنس سبز که نیروهای شوک انقلاب فرهنگی اولیه را تشکیل می‌دادند، با پوسترهای تقبیح‌کننده و اعدام‌های پزشکان خائن پیر، در رابطه جنسی، احساسات و برهنگی غرق می‌شود. دانشمندان و اساتیدی که به انقلاب مردم خیانت کرده بودند. فقط می توان تعجب کرد که شی جین پینگ، یک سال کوچکتر از وانگ و با بلوغ وحشیانه مشابه در شانشی، از این رمان چه ساخته است.
به شریک زن وانگ در جنایت، دکتر چن چینگ یانگ، گفته می‌شود که در جلسات مبارزه‌اش «کمی بی‌حرمتی» را تحمل کند، زیرا از نشان دادن زیبایی‌اش بیش از حد لذت می‌برد. حس بیهودگی تراژیکومیک و گذراندن حرکات به وفور وجود دارد که با چند ضرب و شتم خونین هیستریک خنثی شده است.
در بخش‌های دوم و سوم، وانگ یک استاد زیست‌شناسی است، ابتدا با ازدواج ناخوشایند، سپس با ناراحتی طلاق گرفته، «در کار بی‌حوصله، و در زندگی روزمره مذموم». در اینجا، وانگ نویسنده بخشی از طنز اسکاتولوژیک خود را کامل می کند، بخشی را افشاگری عمیقاً تکان دهنده از وحشیگری دوران جوانی خود، برای به تصویر کشیدن زندگی در دولت کمونیستی دهه 1980 که از نظر عاطفی مرده بود و از نظر اقتصادی در حال مرگ بود. می توانید وزن هر یک از 20 سالی را که وانگ – که شاهد عینی میدان تیان آن من بود – برای تولد این کتاب طول کشید، احساس کنید. مرکز عاطفی رمان، خودکشی یک استاد در جریان انقلاب فرهنگی، که خانواده‌اش در حال بیداری بر روی مغزهای او در سنگفرش نجس پکن هستند، شاهکاری از دست کم گرفتن است.
این نوشته‌ای صریح، بی‌احترام، بداخلاق، آزادانه، و به طرز عجیبی متحرک در مورد سیاست و جنس و مرگ است. بله، شاید کمی بیش از حد روایت باسن های خوش فرم و سینه های عالی و نعوظ های نامناسب پس از مرگ را توصیف می کند. بله، گاهی اوقات ممکن است کمی اعترافات یک دانشجوی چینی فرستاده شده باشد. اما وانگ یک نویسنده بزرگ چینی است که اکثریت قریب به اتفاق آثار او ترجمه نشده است، و اگر قرار است جنگ سرد دومی رخ دهد، با ترس‌های زرد، محکومیت‌ها، قتل عام‌های غیرقابل انکار توسط دولت از شرق آسیایی‌ها از زندگی عمومی غرب، پس دقیقاً این نوع کتاب – عمیقاً انسانی، با شکوه زنده – است که ما می‌توانیم در برابر وضعیت پانوپتیکون رسانه‌های اجتماعی تکان دهیم. البته مهم نیست ما موجودات گله ای هستیم. وام مسکن برای پرداخت داریم. نمی خواهی کنسل شوی، نه؟
پس از ارتقاء خبرنامه