آتا کمپ کنار جاده ای در گاریسا، گروهی از دامداران سعی می کنند با استفاده از یک شاخه درخت بزرگ یک شتر را از روی زمین بلند کنند. شتر که به دلیل خشکسالی در شمال کنیا ضعیف شده است، برای یافتن مرتع به کمک نیاز دارد تا دوباره روی پاهای خود بایستد.

کنیا با بدترین خشکسالی خود در دهه های اخیر مواجه است و شمال – منطقه ای که برای مدت طولانی در حاشیه بوده است – به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار گرفته است.

علی هیلو حسن، 74 ساله، دامدار، امسال نزدیک به 80 شتر را از دست داده است. او فقط دو نفر باقی مانده است و هر کاری که از دستش بر می آید انجام می دهد تا به آنها در گذر از خشکسالی کمک کند. در حاشیه اردوگاه افرادی که خانه های خود را به دنبال آب و حمایت ترک کرده اند، بوی لاشه مرده فضا را پر کرده است. دامداران می گویند که مشاهده مرگ شترهای آنها، یکی از مقاوم ترین حیوانات جهان، نشانه روزهای بسیار سختی است.

هیلو به امید یافتن آب و مرتع بهتر برای دام های خود از واجیر، در 185 مایلی شمال، به شهرستان گاریسا مهاجرت کرد. به گفته سازمان بین المللی مهاجرت، گاریسا بیشترین تعداد مهاجران جدید از ایالت های شمالی را تجربه می کند. داده ها. این شهرستان به شدت از خشکسالی آسیب دیده است، اما کمتر از سایر مناطق – که توسط سازمان‌های دولتی به‌جای وضعیت «هشدار» یا «اضطراری»، مانند مناطق دورتر شمال، به‌عنوان «هشدار» طبقه‌بندی می‌شوند.

اما برای هیلو، همه چیز در گاریسا کمی بهتر است. بسیاری از حیوانات او در سفر به جنوب یا بلافاصله پس از آن مردند. او و سایر دامداران در اردوگاهی در امتداد جاده گاریسا-مودوگاشه، در منطقه ای نه چندان دور از شهر گاریسا مستقر شدند که آنها آن را “نزدیک تر به دولت” توصیف می کنند – با دسترسی بهتر به خدمات و کمک های اجتماعی.

مقامات محلی می گویند که خشکسالی باعث افزایش نرخ جابجایی و مهاجرت شده است.

احمدنادیر عمر، یک مقام بهداشتی در دولت شهرستان گاریسا، گفت: “ما شاهد هستیم که جوامعی بدون سیستم پشتیبانی به گاریسا می رسند، که باری را بر دوش جوامع موجود می گذارد.”

با تعداد بالای دامدارانی که به این شهرستان مهاجرت می کنند، این منطقه همچنین بیشترین تعداد تلفات دام را گزارش می کند. دامداران می گویند که سلامت دام های آنها بدتر شده و تجارت را تحت تأثیر قرار داده است.

یک شتر سالم می تواند بیش از 100000 شیلینگ کنیا (595 پوند) به فروش برسد.

عمر محمد، 28 ساله، یکی از ساکنان کمپ، می گوید: «بسیاری از دامداران یک روز ثروتمند و روز دیگر فقیر بودند. او می افزاید که شش بارندگی متوالی ناموفق دامداران را به حاشیه راند. او می‌گوید برخی از آنها شغل راننده تاکسی یا موتورسیکلت را انتخاب کرده‌اند. “آینده همه مردم اینجا – یا حداقل، کسانی که می شناسند – در خطر است.”

تازه واردان می گویند که با هیچ تنشی از سوی جوامع محلی در شهر گاریسا مواجه نشده اند. برخی از آنها توسط خیرخواهان در حال ارائه غذا ملاقات شده اند.

بارندگی‌های پراکنده ماه گذشته منجر به سیلاب‌های ناگهانی در برخی مناطق کشور شد، اما برای کاهش خشکسالی که هنوز در بیشتر مناطق کشور بحرانی است، کافی نبود.

بر اساس داده های مقامات بهداشتی، بیش از 500000 نفر در این شهرستان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند و تعداد افرادی که به کمک نیاز دارند در دو سال گذشته 125 درصد افزایش یافته است.