Oلیویا کلیولند دلتنگ مزرعه اش است – جوجه ها، الاغ ها، بوی خاک و نحوه وزش باد در ساعت سه بعد از ظهر. برای تقریباً سه سال، کلیولند 30 ساله در مزرعه ای در شمال شرقی آلاباما زندگی می کرد که متعلق به شوهرش بود. او روزهای خود را با انجام کارهای سخت بدنی سپری می کرد، زمینی را که عمیقاً از آن مراقبت می کرد، کشت می کرد، اما هیچ کدام از آن ها را روی کاغذ نداشت. بنابراین وقتی کلیولند و همسرش در سال 2021 طلاق گرفتند، او همه چیز را از دست داد.

از آن زمان، کلیولند دو سال گذشته را صرف بازسازی و تلاش برای خرید مزرعه خود در ایالت خود در تنسی کرده است.

اما کلیولند که اکنون مدیر سازماندهی جنوب شرق در ائتلاف ملی کشاورزان جوان غیرانتفاعی است، هنوز نمی تواند میانگین قیمت زمین های کشاورزی در تنسی را که در سال گذشته 10 درصد افزایش یافته است، بپردازد. 15، 10 یا حتی پنج سال پیش، کلیولند می‌گوید، می‌توانست زمینی بخرد. او می گوید: «اما در سال 2023، یافتن آن بسیار دشوار است.

در ماه آوریل، کلیولند سرانجام یک کلبه کوچک و یک هکتار زمین پیدا کرد که در آن قصد دارد غذای خود را پرورش دهد.

در سراسر کشور، هزینه زمین های کشاورزی بالاترین قیمت از دهه 1970 بوده است. بر اساس گزارش وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) تنها از سال 2021 تا 2022، ارزش هر هکتار 12.4 درصد افزایش یافته است و در حال حاضر به طور متوسط ​​هر هکتار 3800 دلار هزینه دارد. در برخی از ایالت ها حتی بیشتر است: سال گذشته زمین های کشاورزی در کالیفرنیا به طور متوسط ​​12000 دلار در هر هکتار بود. این قیمت های بی سابقه، ورود کشاورزان جوان و نوظهور به این صنعت را تقریبا غیرممکن می کند. با نزدیک شدن به سن بازنشستگی نسل فعلی مالکان مزارع و بیش از 40 درصد از زمین های کشاورزی کشور – که حدود 400 متر هکتار (162 میلیون هکتار) است – انتظار می رود در دهه آینده دست به دست شوند، هزاران کشاورز جوان آماده تصاحب هستند. اما با محدودیت منابع مالی و افزایش قیمت زمین های کشاورزی، بسیاری نمی توانند به زمین برای پرورش غذا دسترسی داشته باشند.

بر اساس نظرسنجی انجام شده توسط ائتلاف ملی کشاورزان جوان، یافتن زمین مقرون به صرفه برای خرید چالش شماره یک برای کشاورزان زیر 40 سال است. دسترسی محدود به سرمایه، بدهی وام دانشجویی و هزینه های مراقبت های بهداشتی باعث می شود که کشاورزان جوان در هنگام تلاش برای ساختن یک منطقه به طور فزاینده ای چالش برانگیز شوند. مزرعه

کارولینا مولر، مدیر ائتلاف در ائتلاف ملی کشاورزان جوان، می گوید که اکثر کشاورزان جوان نیز کشاورزان نسل اول هستند، بنابراین به زمین های کشاورزی یا منابعی که ممکن است توسط یکی از اعضای خانواده منتقل شده باشد، دسترسی ندارند.

از زمان بحران مالی سال 2008، شرکت های بیمه، مدیران صندوق های تامینی و توسعه دهندگان به طور فزاینده ای زمین های کشاورزی را به عنوان یک سرمایه گذاری پایدار با بازده بالا در میان بازار بی ثبات می دیدند. بر اساس گزارشی که توسط ائتلاف ملی مزرعه خانواده (NFFC) انجام شد، آنها شروع به خرید زمین های کشاورزی با قیمت هایی کردند که کشاورز معمولی نمی توانست با آن رقابت کند. این سرمایه‌گذاری‌ها، همراه با قیمت‌های بالا برای محصولاتی مانند گندم و سویا، به افزایش ۷۵ درصدی قیمت زمین‌های زراعی در ۱۵ سال گذشته کمک کرده است.

برای مثال، انجمن بیمه معلمان و سالیانه آمریکا، یک صندوق سرمایه‌گذاری که صندوق‌های بازنشستگی را برای کارمندان دولتی مؤسسات مختلف مدیریت می‌کند، حدود 4 میلیارد دلار زمین کشاورزی در ایالات متحده دارد. و بیل گیتس اکنون بزرگترین مالک زمین مزرعه خصوصی در کشور است که بیش از 250000 هکتار (101000 هکتار) در ده ها ایالت دارد.

جردن تریکل، هماهنگ کننده برنامه ملی در NFFC، ائتلافی که کشاورزان، دامداران و سازمان های مدافع در 42 ایالت را نمایندگی می کند، می گوید که با توجه به اینکه انتظار می رود در دهه آینده زمین های زیادی تغییر کند، ضروری است که به کشاورزان جوان داده شود. سرمایه گذاران یا توسعه دهندگان

اگر 40 درصد از زمین های کشاورزی به عنوان یک طبقه دارایی سوداگرانه یا به عنوان راهی برای پارک پول در مالکیت شرکت ها قرار گیرد – به جای آن که زمین برای حمایت از اقتصاد روستایی در سیستم های غذایی محلی ما استفاده شود – من فکر می کنم که پیامدهای بزرگی برای امنیت ملی دارد. برای امنیت غذایی ما به عنوان یک ملت و سرزندگی اقتصاد روستایی محلی ما.”

دانیا دیوی، مدیر حفظ زمین و حمایت از فدراسیون تعاونی های جنوبی، می گوید: سرمایه گذاران ممکن است در نظر نگیرند که مالکیت آنها چگونه بر جوامع یا محیط زیست تأثیر می گذارد. از سوی دیگر، کشاورزان خرده پا، غالباً زمین های مراقبتی را برای نسل بعدی در اولویت قرار می دهند.

برای کشاورزانی مانند کلیولند، زمین بسیار بیشتر از یک دارایی است. او می‌گوید: «برای من، هر فرصتی برای سرپرستی آن زمین، خواه از طریق باغبانی، کشاورزی، یا زندگی، یک افتخار است.

این دیدگاهی است که بسیاری از کشاورزان جوان به اشتراک می گذارند، 97 درصد از آنها می گویند که از شیوه های رشد پایدار مانند کشت پوششی، آبیاری قطره ای و کاشت چند ساله استفاده می کنند. با این حال، ایجاد این روش ها و ایجاد زیرساخت های لازم بدون دسترسی طولانی مدت و ایمن به زمین می تواند بسیار دشوار باشد. مولر می‌گوید این شیوه‌ها مستلزم زمان است، اما برای حفظ پایداری خاک و سایر منابع ضروری هستند. دسترسی امن به زمین تنها به نفع کشاورزان نیست، بلکه به نفع آب و هوا نیز می باشد.

مولر می‌گوید: «من فکر می‌کنم این چیزی است که باعث می‌شود زمین‌های کشاورزی به‌عنوان یک کالا در نظر گرفته شوند.

از آنجایی که خرید زمین دور از دسترس است، بسیاری به اجاره زمین کشاورزی به عنوان یک گزینه مقرون به صرفه تر روی می آورند.

طبق آمار وزارت کشاورزی ایالات متحده، 40 درصد از زمین های کشاورزی در حال حاضر اجاره ای است و اکثریت زمین های اجاره ای متعلق به “مالکین غیر اپراتور” است، به این معنی که شخصی که به طور فعال در کشاورزی مشارکت ندارد، مانند یک سرمایه گذار مالی. یک مالک غیر اپراتور و یک کشاورز اغلب ارزش های متفاوتی برای مزرعه دارند که اغلب ایجاد روش های رشد پایدار را برای کشاورز دشوار می کند. همچنین می تواند پویایی غیر قابل اعتمادی بین کشاورزان و مالکان ایجاد کند.

از تبلیغات قبلی خبرنامه رد شوید

پس از ارتقاء خبرنامه

Nyema Clark، 35 ساله، مدیر Nurturing Roots، یک مزرعه شهری در سیاتل، واشنگتن، در هشت سال گذشته زمینی را از یک مالک غیر اپراتور به نام Bethany United Church of Christ اجاره کرده است. در 1 مارس، با اخطار کمی به او اطلاع دادند که 30 روز فرصت دارد تا زمین را تخلیه کند.

در بیانیه ایمیلی به گاردین، کلیسای متحد بتانی مسیح گفت که Nurturing Roots 90 روز اخطار لازم برای تمدید اجاره نامه خود را قبل از انقضای آن نداده است. همچنین گفت که کلیسا با نرخ بسیار پایین‌تر از بازار به Nurturing Roots اجاره داده است که تخمین می‌زند 300,000 دلار یارانه برای مزرعه دریافت کرده است.

ما تلاش زیادی برای کمک به Nurturing Roots انجام داده ایم. در بیانیه کلیسا آمده است: ما برای Nurturing Roots آرزوی موفقیت داریم.

در فوریه سال گذشته، Nurturing Roots پیشنهاد خرید زمین از کلیسا را ​​ارائه کرد، اما آن را رد کرد.

برای نزدیک به یک دهه، کلارک می‌گوید که برای ساختن فضایی کار کرده است که در آن اعضای جامعه بتوانند با استفاده از روش‌های ارگانیک غذا بکارند، بنابراین از فکر از دست دادن زمینی که برای کشت آن بسیار تلاش کرده بود، ویران شده است.

ما نسل‌هاست که از ما سوء استفاده می‌کنند. و بنابراین آنچه را که من تجربه می کنم، فقط احساس می کنم، وای، این یک ضربه روحی است که همچنان ادامه دارد.» کلارک می گوید.

کلارک به سابقه طولانی از دست دادن زمین در میان کشاورزان سیاه پوست از طریق اعمال تبعیض آمیز که هنوز هم وجود دارد، اشاره می کند. بین سال های 1910 و 1997، کشاورزان سیاه پوست تقریباً 90 درصد از زمین های کشاورزی خود را از دست دادند. دیوی می‌گوید تا به امروز، کشاورزان سیاه‌پوست همچنان توسط وام‌دهندگان اعتبار محلی مورد استثمار قرار می‌گیرند و دسترسی و حفظ مالکیت زمین را برای آنها دشوار می‌کند. امروزه 97 درصد از زمین های کشاورزی متعلق به سفیدپوستان است. این موانع سیستمیک، دسترسی کشاورزان سیاه پوست به زمین و سرمایه را به طور نامتناسبی چالش برانگیز می کند.

مولر از ائتلاف ملی کشاورزان جوان می‌گوید در حالی که مالکیت زمین ممکن است برای بسیاری از کشاورزان جوان ایده‌آل باشد، مالکیت خصوصی تنها راه برای ایمن کردن دسترسی به زمین نیست. مالکیت اجتماعی و تعاونی های مزرعه شهری به طور فزاینده ای در سراسر کشور مورد استفاده قرار می گیرند.

Agrarian Trust سازمانی است که برای کالایی کردن قطعات زمین و قرار دادن آنها در کنترل جوامع محلی کار می کند. از طریق این مدل که «عوام کشاورزی» نامیده می‌شود، زمین در مالکیت هیئت مدیره جامعه قرار می‌گیرد و تا زمانی که دولت اجازه می‌دهد، به کشاورزان اجاره داده می‌شود که در بیشتر موارد 99 سال است.

کریستینا ویلا، مدیر ارتباطات در Agrarian Trust، که همچنین از مدل اراضی مشترک برای اجاره مزرعه خود استفاده می‌کند، می‌گوید: این به کشاورزان این فرصت را می‌دهد تا زیرساخت‌های مورد نیاز خود را بدون ترس از دست دادن دسترسی به زمین خود ایجاد کنند.

امسال می تواند آینده مالکیت زمین را برای کشاورزان جوان رقم بزند، زیرا قرار است لایحه مزرعه، بسته ای از قوانین هر پنج سال یکبار تصویب شود. سازمان‌های سراسر کشور – از جمله NFFC، Agrarian Trust و ائتلاف ملی کشاورزان جوان – می‌گویند که این لحظه حیاتی برای کنگره برای افزایش دسترسی عادلانه به زمین برای کشاورزان جوان است.

در حال حاضر بودجه زیادی صرف کمک های فنی یا آموزش کشاورزان و کشاورزان می شود. ویلا می‌گوید، اما مردم می‌دانند چگونه کشاورزی کنند. آنها فقط به زمین نیاز دارند.